چکیده
زمینه و هدف:حاملگی خارج رحمی شایعترین علت مرگ و میر زنان باردار در سه ماههی اول
حاملگی می با شد . به نظر می رسد که تشخیص
زودرس و درمان حاملگی نابجا می تواند پیش آگهی باروری آینده را در این بیماران
بهبود بخشد. این مطالعه با هدف تعیین میزان شیوع حاملگی نابجا و عوامل مؤثر بر آن
در بیمارستانهای شهر اردبیل در سالهای1387-1385انجام شد.
روش ها: این مطالعه
توصیفی- مقطعی و گذشته نگر می باشدکه در مدت سه سال بر روی 29793 زن حامله که در بخش جراحی زنان بیمارستانهای
اردبیل بستری شده بودند، با نمونه گیری به روش سرشماری انجام یافته است. اطلاعات
مربوط به بیماران از طریق پرسشنامه محقق ساخته شامل 2 بخش: اطلاعات دموگرافیک و
عوامل مستعد کننده به حاملگی نابجا از روی پرونده های موجود در بایگانی بیمارستان
ها بدست آمده است. سپس اطلاعات وارد نرم افزار 11SPSS و با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی مورد
تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته ها:شیوع حاملگی خارج از رحم در بیماران
بستری 3/0 در صد حاملگیها بود (82 نغر). میانگین سنی 70 نفر (84%) 6/8±30 سال بود. 55
نفر (67%) حاملگی صفر و 19 نفر (2/23 %) سابقه ی یک تا سه بار سقط را ذکر کردند. نتایج
تحقیق در مورد عوامل مستعد کننده حاملگی خارج رحمی نشان داد که 44 نفر (2/67% ) بیماران
سابقه عوامل مؤثر در ایجاد حاملگی خارج رحمی را داشتند و از این میان 33 نفر
(2/56%) سابقه عمل جراحی شکمی – لگنی نظیر سزارین، آپاندکتومی، لا پاراسکوپی، کیست
تخمدان و بستن لوله را داشتند. شایع ترین علامت بیماران 58 نفر (2/69%) هنگام مراجعه درد
شکمی بود. از 82 بیمار فقط دو نفر ( 5/2 %
) به روش طبی درمان شده و بقیه ی 80 نفر (5/95%) به روش جراحی درمان شده بودند . 48
نفر (5/58%) مبتلا به حاملگی خارج رحمی از روشهای تنظیم خانواده استفاده کرده
بودند که 20 نفر (4/24%) از روش پیشگیری از بارداری قرص
های ترکیبی استفاده
کرده بودند. آزمون آماری ارتباط معنی دار بین عوامل مستعد کننده و حاملگی خارج رحم
نشان داد (005/0P=)
نتیجه گیری: باتوجه به این که
اکثریت افراد مورد مطالعه حداقل یک عامل خطر برای ابتلا به حاملگی خارج رحمی را داشتند
لذا باید با ترویج استفاده از روشهای سدی پیشگیری از بارداری (اسپرم کش، کاندوم و
دیافراگم) و همچنین زایمان طبیعی به جای سزارین از میزان ابتلا به حاملگی خارج از
رحمی کاست.
واژه های کلیدی:حاملگی نابجا ، شیوع، عوامل مستعد کننده
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |