زمینه و هدف: یکی از مهمترین نیازهای نوزاد نیاز عاطفی است که از همان ساعات اولیه پس از تولد باید برآورده شود. نوزادان به دلیل عدم رشد کامل جسمی- ذهنی پس از تولد نیازمند مراقبت ویژه هستند. این شرایط در نوزاد نارس بحرانی­­تر است، زیرا با بستری شدن نوزاد نارس با توجه به شرایط جسمی که دارد، فرایند دلبستگی مادر- نوزاد مختل میشود و به تکامل نوزاد و تواناییهای مادر برای مراقبت از نوزاد آسیب می­رسد. هدف از این پژوهش تعیین  میزان و عوامل تأثیرگذار بر دلبستگی مادر- نوزاد نارس بستری در بیمارستان­های منتخب شهر تهران بود.

روش کار: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی- تحلیلی بود که 463 مادر نوزاد نارس بستری در بخش مراقبت ویژه نوزادان و بخش نوزادان مراکز بهداشتی- درمانی منتخب شهر تهران را در سال 1394 مورد بررسی قرار داد. نمونه­­گیری به روش طبقهای با توجه به پذیرش نوزاد در مراکز منتخب صورت گرفت. دادههای پژوهش با استفاده از پرسشنامه­های جمعیت­شناسی و دلبستگی جمع­آوری گردید. ارتباط بین متغیرهای دموگرافیک با دلبستگی با spss-19 ارزیابی شد.

یافته ­ها: یافته های حاصل از پژوهش نشان داد که میانگین دلبستگی مادری 59/56 درصد بود و بین جنسیت دلخواه نوزاد، جنس نوزاد و تمایل به بارداری اخیر با دلبستگی ارتباط معنادار وجود داشت (05/0p<).

نتیجه­ گیری: دلبستگی مادر- نوزاد یکی از عوامل مهم سلامت روانی در دوران کودکی و بزرگسالی است، بنابراین باید روند شکل­گیری آن­ تسهیل شود تا فشار روانی و استرس در مادر و نوزاد نارس کاهش یافته و آمادگی مادران برای درگیرشدن با مراقبت از نوزاد نارس و حساسیت و پاسخگویی وی به نوزادش افزایش می­یابد که در نتیجه تأثیر مثبت بر شکل­گیری فرایند دلبستگی خواهد داشت.