دوره 19، شماره 4 - ( زمستان 1396 )
جلد 19 شماره 4 صفحات 241-232 |
برگشت به فهرست نسخه ها
گروه داخلی- جراحی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی گیلان، رشت، ایران
چکیده: (5253 مشاهده)
زمینه و هدف: نارسایی قلبی، از شایعترین بیماریهای مزمن دنیا محسوب می شود که هزینه های زیادی را بر سیستمهای بهداشتی تحمیل می نماید. خودمراقبتی یکی از راهکارهای مهم کنترل نارسایی قلبی است. مطالعه حاضر با هدف تعیین وضعیت خودمراقبتی و عوامل موثر بر آن در مبتلایان به نارسایی قلبی انجام شد.
روش کار: این پژوهش یک مطالعه توصیفی- تحلیلی بود که به بررسی وضعیت خودمراقبتی در 248 بیمار مبتلا به نارسایی قلبی واجد شرایط مراجعه کننده به مرکز آموزشی درمانی دکتر حشمت شهرستان رشت در سال 1395 پرداخت. نمونه ها به روش نمونه گیری تدریجی انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و اطلاعات مرتبط با بیماری و شاخص خودمراقبتی نارسایی قلبی بود. تحلیل داده ها با استفاده از آمار توصیفی و آزمونهای تی، آنوا و ضریب همبستگی پیرسون در نرم افزار SPSS-21 انجام شد.
یافته ها: میانگین و انحراف معیار امتیاز خودمراقبتی بیماران شرکت کننده در مطالعه، 13/13±44/26بود و فقط 4/4 درصد از آنها رفتار خودمراقبتی مطلوب داشتند. مطلوب ترین وضعیت خودمراقبتی مربوط به زیرمقیاس مدیریت خودمراقبتی بود. بین خودمراقبتی با سن (0/0001<p)، وضعیت تاهل (0/003=p)، تحصیلات (0/0001p<) و وضعیت بیماریهای همراه (0/0001<p)، ارتباط معنی دار آماری وجود داشت.
نتیجه گیری: از آنجا که اکثریت افراد مورد پژوهش دارای خودمراقبتی نامطلوب بودند، توصیه می شود که پرستاران در برنامه های مراقبتی و آموزشی بیماران مبتلا به نارسایی قلبی به عوامل پیش بینی کننده خودمراقبتی توجه نمایند.
روش کار: این پژوهش یک مطالعه توصیفی- تحلیلی بود که به بررسی وضعیت خودمراقبتی در 248 بیمار مبتلا به نارسایی قلبی واجد شرایط مراجعه کننده به مرکز آموزشی درمانی دکتر حشمت شهرستان رشت در سال 1395 پرداخت. نمونه ها به روش نمونه گیری تدریجی انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و اطلاعات مرتبط با بیماری و شاخص خودمراقبتی نارسایی قلبی بود. تحلیل داده ها با استفاده از آمار توصیفی و آزمونهای تی، آنوا و ضریب همبستگی پیرسون در نرم افزار SPSS-21 انجام شد.
یافته ها: میانگین و انحراف معیار امتیاز خودمراقبتی بیماران شرکت کننده در مطالعه، 13/13±44/26بود و فقط 4/4 درصد از آنها رفتار خودمراقبتی مطلوب داشتند. مطلوب ترین وضعیت خودمراقبتی مربوط به زیرمقیاس مدیریت خودمراقبتی بود. بین خودمراقبتی با سن (0/0001<p)، وضعیت تاهل (0/003=p)، تحصیلات (0/0001p<) و وضعیت بیماریهای همراه (0/0001<p)، ارتباط معنی دار آماری وجود داشت.
نتیجه گیری: از آنجا که اکثریت افراد مورد پژوهش دارای خودمراقبتی نامطلوب بودند، توصیه می شود که پرستاران در برنامه های مراقبتی و آموزشی بیماران مبتلا به نارسایی قلبی به عوامل پیش بینی کننده خودمراقبتی توجه نمایند.
نوع مطالعه: توصيفي- تحليلي |
دریافت: 1396/7/14 | پذیرش: 1396/11/5 | انتشار: 1396/11/21
دریافت: 1396/7/14 | پذیرش: 1396/11/5 | انتشار: 1396/11/21
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |