بهزاد نصیری، فرزانه ساکی، مرضیه ضیا، دوره ۲۴، شماره ۲ - ( تابستان ۱۴۰۱ )
چکیده
زمینه و هدف: بی‌ثباتی سگمنتال کمر از پیامدهای کمردرد مزمن غیراختصاصی است که به‌عنوان انتقال بیش از حد بین مهره‌ای و حرکات چرخشی تعریف میشود و موجب ناتوانی های عملکردی می شود. هدف از مطالعه حاضر تعیین تاثیر تمرینات ثباتی پیشرونده با و بدون تمرینات تنفسی بر متغیرهای فشار کف پایی در بیماران مبتلا به بی ثباتی سگمنتال کمری بود. روش کار: پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه تجربی تک سو کور با طرح پیش آزمون- پس آزمون و با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش، مردان کارمند شهر همدان مبتلا به بی ثباتی کمر بودند که بصورت در دسترس انتخاب شدند. جهت انتخاب نمونه های پژوهش از آزمون توانایی ایستادن روی یک پا به مدت ۳۰ ثانیه و تست های بی ثباتی کمر (مثبت شدن سه تست از پنج تست) استفاده شد. آزمودنی ها در دو گروه تجربی (گروه تمرینات ترکیبی ثبات مرکزی- تنفسی (CCSRE) و گروه تمرینات ثبات مرکزی(CSE) و یک گروه کنترل به صورت تصادفی قرار گرفتند. متغیرهای توزیع فشار کف پایی با استفاده از دستگاه فوت اسکن مورد بررسی قرار گرفتند. داده ها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس با اندازه‌گیری تکراری تحلیل شد(۰/۰۵>p). یافته ها: نتایج نشان داد تغییرات نیروی عکس العمل عمودی زمین در گروه CCSRE (۰/۰۱۶=p)، مرکز فشار (قدامی- خلفی) در گروه CSE(۰/۰۰۱=p) و گروه CCSRE(۰/۰۰۱=p)، مرکز فشار (داخلی-خارجی) در گروه CSE(۰/۰۰۷=p) و گروه CCSRE (۰/۰۳۳=p) و محدوده جابجایی در گروه CSE(۰/۰۱۴=p) نسبت به پیش آزمون، معنادار بود. همچنین نتایج بین گروهی (تعامل گروه در زمان) در متغیرهای مؤلفه نیروی عکس العمل عمودی زمین، مرکز فشار (داخلی- خارجی) و (قدامی- خلفی) و محدوده جابجایی، تفاوت معنادار آماری را نشان داد (۰/۰۵>p). نتیجه گیری: بر اساس یافته ها توصیه میشود از ترکیب تمرینات تنفسی و ثبات مرکزی در توانبخشی و درمان بیماران مبتلا به بی ثباتی کمر استفاده شود.
