زمینه و هدف: گروهی از صاحب نظران  استرس را بیماری شایع قرن نامگذاری کرده اند. اثرات استرس بر سلامت بیماران به توانایی مقابله آنها بستگی دارد و تاب آوری به عنوان عاملی در سازگاری موفق با تغییرات  مطرح شده است. هدف این از انجام  این پژوهش تعیین اثربخشی آموزش مهارتهای مدیریت استرس بر میزان استرس ادراک شده و تاب آوری زنان مبتلا به بیماری مولتیپل اسکلروزیس بود.

روش کار: پژوهش حاضر از نوع طرحهای آزمایشی با پیش آزمون- پس آزمون و گروه شاهد است. جهت انتخاب نمونه، در سال ۱۳۹۴ از بین زنان مراجعه کننده به انجمن ام اس شهر کرمانشاه تعداد ۴۵ زن مبتلا در دسترس و بصورت تصادفی انتخاب و در دو گروه مورد و شاهد (۲۳ نفر مورد و ۲۲ نفر شاهد) گمارش شدند. از پرسشنامه استرس ادراک شده کوهن و همکاران و پرسشنامه تاب آوری کونور و دیویدسون در این پژوهش به عنوان ابزار استفاده گردید. تحلیل داده ها توسط آزمونهای میانگین، انحراف معیار و تحلیل کوواریانس با استفاده از spss-۲۱ انجام گرفت.

یافته ها: یافتهها نشان داد میانگین و انحراف معیار هر یک از متغیرهای آزمودنیهای گروه مورد در پیش آزمون استرس ادراک شده و تاب آوری به ترتیب ۱۷/۷ ±۷۸/۲۹ و ۳۸/۲۰±۴۷/۶۰، و در گروه شاهد ۱۸/۶±۵۴/۳۲ و ۰۲/۱۵±۵۰/۶۵ بود در پس آزمون میانگین و انحراف معیار استرس ادراک شده گروه مورد به ۴۴/۳±۲۶/۲۰ کاهش و تاب آوری به ۷۲/۶±۶۸/۸۷ افزایش یافت. میانگین و انحراف معیار استرس ادراک شده و تاب آوری در پس آزمون گروه شاهد ۴۱/۵±۳۶/۳۳  و ۶۱/۱۳± ۱۸/۶۷ بود. همچنین مقدار F برای استرس ادراک شده ۱۶/۶ و برای تاب آوری ۱۰/۱۶۸به دست آمد که این تفاوت در دو گروه در سطح ۰۰۱/۰p< معنادار بود.

نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده مبنی بر اثربخش بودن آموزش مهارتهای مدیریت استرس بر استرس ادراک شده و تاب آوری، پژوهش حاضر میتواند در رسیدن به یک راه حل مؤثر برای کاهش استرس ادراک شده و نیز افزایش تاب آوری و به طور کلی بهبود وضعیت روانی بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس راهگشا باشد.

زمینه و هدف: هر خانواده شیوه های خاصی را در تربیت فردی و اجتماعی فرزندان خویش بکار می­گیرد. این شیوه ها سبکهای فرزندپروری نامیده می شود. هدف این مطالعه تعیین تاثیر آموزش مهارتهای فرزند پروری بر پیوند والدینی، استرس درک شده و کیفیت زندگی مادران دارای کودک پیش دبستانی بود.

روش کار: روش مطالعه از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس­آزمون همراه با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه مادرانی بودکه کودکان آنها در مهد کودکهای شهر سنندج در سال ۱۳۹۴ ثبت نام نموده بودند.  ۳۰ نفر از مادران با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه مداخله (۱۵نفر) و کنترل (۱۵نفر) تقسیم شدند. گروه آزمایش به مدت ۱۰ جلسه یک ساعته تحت آموزش مهارتهای فرزندپروری بر اساس روش لین کلارک^۱ (۱۹۳۸) قرارگرفتند. جهت جمعآوری داده ها از پرسشنامه­های استرس ادراک شده کوهن و همکاران (۱۹۸۳)، پرسشنامه کیفیت زندگی (۳۶-SF) منتظری و همکاران (۱۳۸۴) و ابزار پیوند والدینی پارکر (۱۹۷۹) استفاده شد.

یافته ها: یافته­ها نشان داد آموزش مهارتهای فرزندپروری بر پیوند والدینی، استرس ادراک شده والدین و کیفیت زندگی مادران داری کودک پیش دبستانی تاثیرگذار بود. بدین صورت که آموزش مهارتهای فرزندپروری باعث تقویت پیوند والدینی، کم شدن استرس ادراک شده والدین و بالارفتن کیفیت زندگی مادران گردید. نتایج نشان داد که میانگین نمرات در دو گروه تفاوت معناداری (۰,۰۵p<) داشت.

نتیجه گیری: طبق یافته ها می­توان از آموزش مهارتهای فرزندپروری به مادران بعنوان شیوهای برای بهبود سلامت روان مادران و بهبود روشهای تربیتی آنان استفاده کرد. همچنین گام مؤثری در افزایش رفتارهای خوب و کاهش رفتارهای بد فرزندان می باشد.