دکتر زهرا اخوی ثمرین، دکتر پرویز پرزور، بهنام امانی، دوره ۲۶، شماره ۱ - ( ۱-۱۴۰۳ )
چکیده
زمینه و هدف:همه‌گیری کووید-۱۹چالش‌ها و عوامل استرس‌زای بی‌سابقه‌ای را بر جمعیت سراسر جهان ایجاد کرده است. پژوهش پیش‌رو با هدف تعیین الگوی روابط ساختاری پیش‌بینی استرس کووید- ۱۹ بر اساس خودکنترلی با نقش میانجیگری حمایت اجتماعی درک شده در دانش‌آموزان انجام شد. روش کار: پژوهش حاضر، توصیفی- همبستگی از نوع معادلات ساختاری بود. از بین کلیه دانش آموزان دوره دوم متوسطه شهر اردبیل در سال ۱۳۹۹، تعداد ۲۵۰ نفر به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های استرس کرونا، حمایت اجتماعی درک شده و خودکنترلی استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمونهای ضریب همبستگی پیرسون و مدلیابی معادلات ساختاری و نرم‌افزارهای Spss-۲۵ و ۸Lisrel-۸. تجزیه‌وتحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که استرس کرونا با خودکنترلی (۰/۷۰- r=؛ ۰/۰۰۱>p) و حمایت اجتماعی درک شده (۰/۷۳- r =؛ ۰/۰۰۱ >p) ارتباط منفی و معناداری داشت. همچنین بین حمایت اجتماعی درک شده و خودکنترلی (۰/۷۲ r=؛ ۰/۰۰۱>p) ارتباط مثبت و معناداری دیده شد. مدل بر اساس شاخصهای برازش، کفایت مناسبی داشت. بر اساس یافته ها، خودکنترلی هم به صورت مستقیم و هم غیرمستقیم با میانجیگری حمایت اجتماعی درک شده بر استرس کرونا تأثیر داشت. نتیجه گیری:نتایج نشان داد که خودکنترلی به همراه حمایت اجتماعی درک شده می تواند نقش مهمی در استرس کرونا داشته باشد؛ بنابراینیافتههای این پژوهش می‌تواند ارائه مداخلات روان‌شناختی دقیق‌تر توسط بخش‌های آموزشی را تسهیل کند.
