زمینه و هدف: زلزله یکی از بلایای طبیعی است که علاوه بر آسیب به بازماندگان می‌تواند پیامدهای مثبتی هم داشته باشد. از آن جمله میتوان به رشد پس از سانحه نیابتی اشاره کرد که به عنوان پیامد روانشناختی مثبت مواجهه غیرمستقیم با رویداد آسیب زا شناخته میشود. این پژوهش با هدف پیش‌بینی رشد پس از سانحۀ نیابتی بر اساس انعطاف‌پذیری شناختی و ارزیابی مجدد شناختی در پرستاران ارائه دهندۀ خدمات به زلزله‌زدگان کرمانشاه انجام شد. روش کار: این مطالعه از نوع توصیفی همبستگی است. جامعه آماری شامل پرستاران ارائه دهندۀ خدمات به زلزله زدگان کرمانشاه در سال ۱۳۹۶ بود که از میان آنها ۱۸۱ نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. برای جمعآوری داده‌ها از پرسشنامه های رشد پس از سانحه تدسچی و کالهون (۱۹۹۶)، انعطاف‌پذیری شناختی دنیس و وندروال (۲۰۱۰) و تنظیم شناختی هیجان گرنفسکی و همکاران (۲۰۰۱) استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از آزمونهای ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون همزمان در نرم‌افزار SPSS-۲۵ انجام شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد بین ارزیابی مجدد شناختی و انعطاف‌پذیری شناختی با رشد پس از سانحۀ نیابتی، همبستگی مثبت و معناداری وجود دارد. بر اساس نتایج تحلیل رگرسیون، ارزیابی مجدد شناختی و انعطاف‌پذیری شناختی از پیشبینیکنندههای رشد پس از سانحۀ نیابتی شناخته شدند (۰/۰۵<p). نتیجه‌گیری: یافته‌ها اهمیت نقش انعطاف‌پذیری شناختی و ارزیابی مجدد شناختی را در پیش‌بینی رشد پس از سانحۀ نیابتی در پرستاران نشان داد، بنابراین از طریق افزایش انعطاف پذیری شناختی و آموزش ارزیابی مجدد شناختی میتوان به رشد روانی پرستاران کمک کرد.
