چکیده

زمینه وهدف:ابزارهایی نظیرMPM(Mortality Probability Map)، به شکل وسیع جهت پیشبینی میزان مرگ و میر بیمارانی که با تشخیصهای مختلف در بخش مراقبتهای ویژه بستری شدهاند، استفاده میشود. این شاخصها به عنوان یک ابزار استاندارد همچنین برای بررسی مدت اقامت بیماران در بخش، ارزیابی کیفیت مراقبت­های ارائه شده و طبقه­بندی شدت بیماری­ها در مطالعات در نظر گرفته می­شوند. هدف از این مطالعه بررسی پیش­بینی درصد موارد مرگ و میر بیماران بستری با تکنیک مدل پیش بینی مرگ در بخش مراقبت­های ویژه است.

روش ها:در این مطالعه مقطعی، تمامی بیماران بستری در بخش­های مراقبت های ویژه دو مرکز آموزشی درمانی شهید رجائی و بوعلی شهر قزوین طی ۶ ماه از سال ۱۳۸۹به صورت سرشماری مورد مطالعه قرار گرفتند. بعد از اعمال معیارهای خروج، اطلاعات ۲۴۰ بیمار با استفاده از پرسشنامه و ابزار مدل پیش بینی مرگ جمع­آوری شد. تجزیه و تحلیل آماری به کمک SPSS نسخه ۱۳ و با استفاده از شاخص­های توصیفی(میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی نظیر آزمون تی مستقل و رگرسیون لجستیک استفاده شد. سطح معنی­داری کلیه آزمون­ها کمتر یا مساوی ۰۵/۰ در نظر گرفته شد.

یافته ها: ۳/۷۱ درصد بیماران مرد و ۷/۲۸درصد زن بودند. میانگین مرگ پیش­بینی شده با استفاده از ابزار MPM۶۲/۳۹ ±۳۷/۳۹ درصد(حداقل ۳۷/۱ و حداکثر ۷۳/۹۹)و مرگ مشاهده شده ۷/۳۳ درصد بود. میانگین نمره MPM در بیمارانی که زنده ماندند ۹۱/۳۶ ± ۹۱/۳۴ و در بیماران فوت شده ۸۵/۴۸±۵۵/۴۲ بود(۰۱۳/۰=p). نتایج تعدیل شده مدل رگرسیون لجستیک نشان داد با افزایش نمره MPM شانس مرگ ۱۱درصد  افزایش یافته بود.

نتیجه گیری:نتایج مطالعه نشان داد که مدل پیش بینی مرگ می­تواند به شکل بسیار دقیق میزان مرگ و میر بیماران بستری در بخش مراقبت­های ویژه را پیش­بینی کند. همچنین استفاده از این شاخص و سایر ابزارهای طبقه­بندی شدت بیماری­ها در پیش­بینی روند درمان بیماران بستری در بخش مراقبت ویژه مفید خواهد بود، اگرچه مطالعات بیشتری در این زمینه باید صورت گیرد.

واژه های کلیدی:مدل پیش­بینی مرگ(MPM)، مرگ و میر، بخش مراقبت­های ویژه