چکیده

زمینه و هدف:�ترس کودک از تزریق بدترین تهدیدی است که می‌تواند وجود داشته باشد. پروسیجر هایی نظیر نمونه گیری از انگشت دست و قرار دادن کاتتر داخل وریدی موجب اضطراب و ترس و پریشانی کودک و خانواده می شود. پیشگیری از ترس و عوارض ناشی از آن بر عهده پرستار است. بنابراین مطالعه فوق به منظور بررسی مقایسه تأثیر روش های انحراف فکر و مراقبت روتین بر ترس هنگام رگ گیری کودکان مبتلا به استرابیسم مراجعه کننده به اتاق عمل چشم بیمارستان شفای کرمان انجام گردید.

�

روش ها:�این یک مطالعه تجربی می باشد که در آن 72 کودک 12- 5 ساله بستری در بیمارستان شفای کرمان که تحت روش جایگذاری کاتتر وریدی قرار می گرفتند در مدت 14 ماه به صورت روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به طور تصادفی در سه گروه قرار گرفتند. یک گروه، شاهد و یک گروه کودکان تحت انحراف فکر با روش استفاده از حباب ساز و گروه سوم انحراف فکر با استفاده از لمس درمانی بودند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه تعیین مقیاس ترس کودکان بود. دادها با استفاده از روش های آماری توصیفی و استنباطی و نرم افزارSPSS14� تجزیه و تحلیل شد.

�

یافته ها:�از 72 کودک که در این پژوهش شرکت کرده بودند 7/54 درصد (37 نفر) پسر بودند، و6/66 درصد آنها سن بین 5 تا 8 سال را دارا بودند. میانگین نمره ترس در گروه حباب ساز (8/0±1/10)، لمس (5/0±9/9) و گروه کنترل (2/0±1/15) بود. بین میانگین شدت ترس در دو گروه آزمایش قبل و بعد از مداخله  تفاوت معنی دار آماری وجود نداشت(08/0p=). اما بین گروههای آزمایش و کنترل تفاوت معنی دار آماری مشاهده شد (04/0P=)

�

نتیجه گیری:�انحراف فکر یک تکنیک مؤثر در کاهش ترس کودکان است که در مقایسه با اجرای مراقبت های روتین در هنگام اجرای روش های تهاجمی بر روی کودکان بایستی مورد توجه پرستاران و کارکنان مراکز بهداشتی- درمانی  قرار گیرد.

�

واژه های کلیدی:�ترس، کودک، روش انحراف فکر، رگ گیری

�