مجله سلامت و مراقبت
دوره 23، شماره 1 - ( بهار 1400 )
جلد 23 شماره 1 صفحات 54-43 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Ethics code: IR.PNU.REC1398.51073
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Fazeli kebria H, Aslani F, Malekiha M, Malekiha Z. The Effectiveness of Group Counseling Therapy Based on Time Perspective on Job Satisfaction and Motivation of Female Nurses. JHC 2021; 23 (1) :43-54
URL: http://hcjournal.arums.ac.ir/article-1-1260-fa.html
URL: http://hcjournal.arums.ac.ir/article-1-1260-fa.html
فاضلی کبریا حامد، اصلانی فرشید، ملکیها مرضیه، ملکیها زهره. بررسی تأثیر مشاورۀ گروهی درمان مبتنی بر چشمانداز زمان بر رضایت و انگیزش شغلی پرستاران زن. مجله سلامت و مراقبت. 1400; 23 (1) :43-54
گروه مدیریت دولتی، دانشکده مدیریت، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
چکیده: (1446 مشاهده)
زمینه و هدف: امروزه زندگی شغلی، جزء مهمی از زندگی برای غالب انسان ها است و رضایت و انگیزش در این حوزه از زندگی میتواند به طور غیرمستقیم، رضایت از کل زندگی را تحت الشعاع قرار دهد. هدف این مطالعه تعیین تأثیر مشاورۀ گروهی درمان مبتنی بر چشم انداز زمان بر رضایت و انگیزش شغلی پرستاران زن شاغل در بیمارستان‌های آموزشی شهر اصفهان در سال 1398 بود.
روش کار: این مطالعه از نوع نیمه تجربی قبل و بعد با گروه کنترل بود. جامعۀ پژوهش شامل کلیۀ پرسنل پرستاری زن شاغل در بیمارستان‌های آموزشی شهر اصفهان در سال 1398 بود که تعداد 30 نفر از آنها به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر کدام 15 نفر) قرار گرفتند. قبل از اجرای مداخله، دو پرسشنامه رضایت شغلی و انگیزش شغلی به عنوان پیش آزمون در بین دو گروه آزمایش و کنترل اجرا شد. سپس در گروه آزمایش، روش مشاوره گروهی درمان مبتنی بر چشم انداز زمان به مدت هشت جلسه 90 دقیقه ای، اجرا گردید. پس از برگزاری جلسات مشاوره، مجدداً پرسشنامه های فوق توسط هر دو گروه تکمیل شد. برای تجزیه و تحلیل آماری داده های پژوهش از تحلیل کوواریانس تک متغیره استفاده شد.
یافته ها: میانگین نمرات رضایت شغلی در مراحل قبل و بعد از مداخله در گروه آزمایش به ترتیب 1/53و 3/42 و در گروه کنترل به ترتیب 1/26 و 1/60 بود. همچنین میانگین نمرات انگیزش شغلی پرستاران گروه آزمایش قبل از مداخله، 17/13 بود که پس از جلسات مشاوره به 23 رسید، در حالی که در گروه کنترل، نمرات انگیزش شغلی در مراحل قبل و بعد از مداخله 10/20 و 10/80 بود. نتایج تحلیل داده ها نشان دهنده تفاوت معنادار آماری بین نمرات میانگین دو گروه آزمایش و کنترل در متغیرهای رضایت شغلی و انگیزش شغلی بود.
نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که داشتن چشم انداز زمانی سالم میتواند بر متغیرهای انگیزش و رضایت شغلی در پرستاران زن مؤثر باشد. بنابراین، مدیران و سرپرستان آموزشی محیطهای درمانی، با ارائه آموزش ها به صورت کوتاهمدت و بلندمدت با رویکرد چشم انداز زمانی، می توانند سطح رضایت و انگیزش شغلی پرستاران و در نتیجه کیفیت زندگی شغلی و بهره وری را ارتقا بخشند.
روش کار: این مطالعه از نوع نیمه تجربی قبل و بعد با گروه کنترل بود. جامعۀ پژوهش شامل کلیۀ پرسنل پرستاری زن شاغل در بیمارستان‌های آموزشی شهر اصفهان در سال 1398 بود که تعداد 30 نفر از آنها به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر کدام 15 نفر) قرار گرفتند. قبل از اجرای مداخله، دو پرسشنامه رضایت شغلی و انگیزش شغلی به عنوان پیش آزمون در بین دو گروه آزمایش و کنترل اجرا شد. سپس در گروه آزمایش، روش مشاوره گروهی درمان مبتنی بر چشم انداز زمان به مدت هشت جلسه 90 دقیقه ای، اجرا گردید. پس از برگزاری جلسات مشاوره، مجدداً پرسشنامه های فوق توسط هر دو گروه تکمیل شد. برای تجزیه و تحلیل آماری داده های پژوهش از تحلیل کوواریانس تک متغیره استفاده شد.
یافته ها: میانگین نمرات رضایت شغلی در مراحل قبل و بعد از مداخله در گروه آزمایش به ترتیب 1/53و 3/42 و در گروه کنترل به ترتیب 1/26 و 1/60 بود. همچنین میانگین نمرات انگیزش شغلی پرستاران گروه آزمایش قبل از مداخله، 17/13 بود که پس از جلسات مشاوره به 23 رسید، در حالی که در گروه کنترل، نمرات انگیزش شغلی در مراحل قبل و بعد از مداخله 10/20 و 10/80 بود. نتایج تحلیل داده ها نشان دهنده تفاوت معنادار آماری بین نمرات میانگین دو گروه آزمایش و کنترل در متغیرهای رضایت شغلی و انگیزش شغلی بود.
نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که داشتن چشم انداز زمانی سالم میتواند بر متغیرهای انگیزش و رضایت شغلی در پرستاران زن مؤثر باشد. بنابراین، مدیران و سرپرستان آموزشی محیطهای درمانی، با ارائه آموزش ها به صورت کوتاهمدت و بلندمدت با رویکرد چشم انداز زمانی، می توانند سطح رضایت و انگیزش شغلی پرستاران و در نتیجه کیفیت زندگی شغلی و بهره وری را ارتقا بخشند.
نوع مطالعه: نیمه تجربی |
موضوع مقاله:
مدیریت پرستاری
دریافت: 1399/12/19 | پذیرش: 1400/4/23 | انتشار: 1400/4/31
دریافت: 1399/12/19 | پذیرش: 1400/4/23 | انتشار: 1400/4/31
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |