چکیده
زمینه و هدف: ارتقاء سلامت، فرآیند پویای توانمندسازی افراد
برای افزایش کنترل بر سلامتی خود و یکی از مفاهیم کلیدی برای پرستاران میباشد.
سازمان بهداشت جهانی، پرستاران را به عنوان راهنمای ارتقاء سلامت مردم معرفی کرده
است. حال آنکه نتایج بررسیها نشان میدهد که پرستاران خود در بکارگیری رفتارهای
ارتقاء دهنده سلامتی از عملکرد مطلوبی برخوردار نمیباشند. از این رو مطالعه حاضر با هدف تعیین موانع بکارگیری رفتارهای
ارتقاء دهنده سلامت عمومی در پرستاران انجام شده است.
روش کار: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی است که در آن110 نفر از پرستاران شاغل
در بیمارستانهای وابسته به دانشگاه علوم پزشکی زنجان به روش نمونهگیری آسان انتخاب
شدند، سپس پرسشنامه دو قسمتی شامل اطلاعات دموگرافیکی و پرسشنامه محقق ساخته موانع
بکارگیری رفتارهای ارتقاء دهنده سلامتی در سه بخش موانع فردی، محیطی و مدیریتی
تکمیل گردید و با استفاده از نرم افزار SPSS v16 و روشهای آمار توصیفی- تحلیلی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته ها: مهمترین موانع بکارگیری رفتارهای ارتقاء سلامتی از دیدگاه پرستاران
به ترتیب؛ موانع مدیریتی با 89 درصد (98
نفر)، محیطی با 83 درصد (91 نفر) و
فردی با 71 درصد (78 نفر) ذکر شدند. در بخش موانع مدیریتی،
کمبود تعداد پرستاران نسبت به بیماران و عدم توجه مدیران به رضایتمندی و نیازهای
سلامتی پرستاران هر دو با 98 درصد جزء
مهمترین موانع بیان شدند. در بخش موانع محیطی 100 درصد پرستاران به بالا بودن
استرس شغلی پرستاران و مواجهه با عوامل بیماریزا اشاره داشتند. در بخش موانع فردی
نیز عامل شیفت در گردش با 89 درصد و
نداشتن وقت کافی و مشغله کاری زیاد با 87 درصد مهمترین موارد را به خود اختصاص
دادند. ارتباط بین متغیرهای دموگرافیکی و موانع در اغلب حیطه ها از نظر آماری معنی
دار نبود (05/0P >).
نتیجه گیری: با توجه به یافتههای حاصل از مطالعه مبنی بر اهمیت موانع مدیریتی
از دید پرستاران، لازم است که مداخلات اساسی درجهت رفع موانع خصوصاً موانع مدیریتی
و حفظ و ارتقای سلامت پرستاران انجام گیرد.
واژه های کلیدی: پرستار، رفتارهای ارتقاء سلامت، موانع ارتقاء
سلامت
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |