چکیده

زمینه و هدف:�اورژانس بیمارستان ها اولین بخشی است که بیمار و همراهانش با آن روبرو می شوند و پرخاشگری نسبت به پرسنل بخش از معمول ترین واکنشهایی است که ممکن است از آنها سر بزند. این مطالعه به منظور تعیین فراوانی و ویژگی های خشونت علیه پرستاران شاغل در بخش های اورژانس شهر رشت انجام شده است .

روش کار: پژوهش حاضر مطالعه ای توصیفی- مقطعی بوده و جمعیت مورد بررسی آن تمامی 138 نفر کادر پرستاری شاغل در بخشهای اورژانس بیمارستانهای آموزشی شهرستان رشت بوده اند که بصورت سرشماری در سال 1389مورد مطالعه قرار گرفته اند. ابزار پژوهش پرسشنامه دو قسمتی محقق ساخته که بخش اول شامل 7 سوال در ارتباط با اطلاعات شخصی پرستاران و بخش دوم 10 سوال در مورد تعداد و ویژگی های خشونت بود. اطلاعات بدست آمده با آزمون های توصیفی و تحلیلی در نرم افزار SPSS v16 مورد بررسی قرار گرفت.

یافته ها: یافته های مطالعه نشان داد 102 نفر (6/74 %) از 138 پرستار مورد بررسی مورد خشونت لفظی قرار گرفته اند. خشونتها با سن، سابقه کار، تاهل، میزان تحصیلات، شیفت کار، تعطیل بودن روزها و اعزامی بودن بیمار رابطه معناداری نداشتند (05/0P<)؛ اما با نگران بودن (015/0P=)، مذکر بودن (042/0P=) و شب کار بودن پرستار (001/0P=)، حضور همراهان مذکر بیمار (01/0P=)، هشیار بودن بیمار (01/0P=)، مراجعه به بیمارستان در شب (01/0P=) و نارضایتی آنها از بعضی بخشها (01/0P=) رابطه معناداری داشتند.

نتیجه گیری: از آنجا که یافته ها حاکی از بالا بودن خشونت در بخش های اورژانس بوده و عوامل متعددی در ایجاد خشونت نقش دارند، توجه  به عوامل زمینه ساز خشونت و برگزاری کلاسها و کارگاههای آموزشی در مراکز آموزشی درمانی می تواند گام موثری در جهت کاهش خشونتهای بیمارستانی بر علیه پرسنل پرستاری باشد.

واژه های کلیدی: خشونت، پرستار، اورژانس