چکیده

زمینه وهدف: آموزش به بیمار نه تنها به عنوان یک گام اساسی در تطابق با بیماری عمل می کند بلکه توانایی وی را در قبول وضعیت جدید افزایش داده و از بروز مشکلات و عوارض ناشی از بیماری جلوگیری می کند.این مطالعه در همین راستا انجام گرفته است.

روش کار: این پژوهش یک مطالعه توصیفی-مقطعی می باشد. در این مطالعه کلیه بیماران مبتلا به بیماری  انفارکتوس میو کارد و آنژین صدری( 380نفر) بستری شده در بخش قلب  مرکز آموزشی در مانی بوعلی دانشگاه علوم پزشکی اردبیل مورد بررسی قرار گرفتند.روش نمونه گیری به صورت سر شماری بود. نمونه گیری بیماران  در زمان ترخیص در نوبت کاری صبح انجام گرفت. ابزاردر این پژوهش پرسشنامه ای شامل 9 سوال در مورد مشخصات دموگرافیک بیماران ، 6 سوال در مورد موضوعات آموزش به بیمار و 22 سوال در مورد میزان آگاهی آنان بود. داده های پژوهش با استفاده از نرم افزار spssاز طریق آمار توصیفی و  تحلیلی مورد بررسی قرار گرفت.

یافته ها : نتایج نشان داد که میزان آگاهی67 نفر( 6/ 17%) از بیماران بستری در حد متوسط و 313 نفر(  4/82 % )در حد خوب بوده است؛هم چنین آزمون کای دو نشان داد که بین میزان آگاهی و مدت بیماری ، مدت بستری و آموزش به بیمار در بیمارستان ارتباط معنی دار وجود دا رد .

نتیجه گیری : با توجه به گسترش وسایل ارتباط جمعی در آموزش افراد ازجمله بیماران لازم است از  تجهیزات و تکنولوژی روز در  امر آموزش به بیمار و خانواده های آنان استفاده شود تا آنان به مشارکت در امر مراقبت از خود تشویق شوند.

کلید واژه ها: آگاهی،بیماران قلبی،اردبیل

�