مجله سلامت و مراقبت
دوره 26، شماره 4 - ( زمستان 1403 )
جلد 26 شماره 4 صفحات 365-355 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Ethics code: IR.TABRIZU.REC.1403.041
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
boudi bonab R, esmakhani akbaeinejhad H. The Effectiveness of Narrative Therapy on the Self-concept and Social Adjustment of Divorced Women. JHC 2024; 26 (4) :355-365
URL: http://hcjournal.arums.ac.ir/article-1-1585-fa.html
URL: http://hcjournal.arums.ac.ir/article-1-1585-fa.html
بعدی بناب رویا، اسمخانی اکبری نژاد هادی. اثربخشی روایت‌درمانی بر خودپنداره و سازگاری اجتماعی زنان مطلقه. مجله سلامت و مراقبت. 1403; 26 (4) :355-365
گروه روانشناسی، مؤسسه آموزش عالی نبی اکرم (ص)، تبریز، ایران
چکیده: (48 مشاهده)
زمینه و هدف: آسیب‌های فردی و اجتماعی ناشی از طلاق به شدت سلامت روان افراد مطلقه را تحت تأثیر قرار می‌دهد؛ از این رو اتخاذ رویکردهایی جهت مقابله با آثار این معضل اجتماعی حائز اهمیت است. این مطالعه با هدف تعیین اثربخشی روایت‌درمانی بر خودپنداره و سازگاری اجتماعی زنان مطلقه انجام شد.
روش کار: پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی با طرح پیشآزمون- پس‌آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش شامل زنان مطلقه مراجعه‌کننده به مراکز مشاوره و روان‌درمانی خصوصی شهر تبریز در سال 1402 بود. تعداد 30 نفر از آنها با در نظر گرفتن معیارهای ورود و خروج به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به قید قرعه در دو گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) قرار گرفتند. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه‌های خودپنداره راجرز (1957) و سازگاری اجتماعی بل (1961) در سه مرحله قبل، بعد و سه ماه بعد از مداخله استفاده شد. داده‌های جمع‌آوری شده با آزمون تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر و با استفاده از نرم افزار SPSS-24 تجزیه و تحلیل گردید.
یافته‌ها: در مرحله پیشآزمون، میانگین و انحراف معیار نمرات متغیرهای خودپنداره و سازگاری اجتماعی در گروه آزمایش به ترتیب برابر با 7/116±23/93 و 17/572±97/07 و در گروه کنترل 10/082±13/27و18/90±81/27 بود. در مرحله پس‌آزمون این مقادیر در گروه آزمایش برای متغیرهای خودپنداره و سازگاری اجتماعی در مقایسه با گروه کنترل تفاوت معناداری داشت (0/001> p). در مرحله پیگیری نیز ماندگاری اثرات روایت‌درمانی بر هر دو متغیر، تائید شد (0/001> p).
نتیجه‌گیری: باتوجه به اثربخشی روایت‌درمانی بر خودپنداره و سازگاری اجتماعی زنان مطلقه می‌توان گفت که مشاوران و روان درمانگران می‌توانند با بکارگیری روایت‌درمانی در کنار سایر رویکردهای درمانی به ارتقاء سلامت روانی زنان مطلقه کمک کنند.
روش کار: پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی با طرح پیشآزمون- پس‌آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش شامل زنان مطلقه مراجعه‌کننده به مراکز مشاوره و روان‌درمانی خصوصی شهر تبریز در سال 1402 بود. تعداد 30 نفر از آنها با در نظر گرفتن معیارهای ورود و خروج به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به قید قرعه در دو گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) قرار گرفتند. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه‌های خودپنداره راجرز (1957) و سازگاری اجتماعی بل (1961) در سه مرحله قبل، بعد و سه ماه بعد از مداخله استفاده شد. داده‌های جمع‌آوری شده با آزمون تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر و با استفاده از نرم افزار SPSS-24 تجزیه و تحلیل گردید.
یافته‌ها: در مرحله پیشآزمون، میانگین و انحراف معیار نمرات متغیرهای خودپنداره و سازگاری اجتماعی در گروه آزمایش به ترتیب برابر با 7/116±23/93 و 17/572±97/07 و در گروه کنترل 10/082±13/27و18/90±81/27 بود. در مرحله پس‌آزمون این مقادیر در گروه آزمایش برای متغیرهای خودپنداره و سازگاری اجتماعی در مقایسه با گروه کنترل تفاوت معناداری داشت (0/001> p). در مرحله پیگیری نیز ماندگاری اثرات روایت‌درمانی بر هر دو متغیر، تائید شد (0/001> p).
نتیجه‌گیری: باتوجه به اثربخشی روایت‌درمانی بر خودپنداره و سازگاری اجتماعی زنان مطلقه می‌توان گفت که مشاوران و روان درمانگران می‌توانند با بکارگیری روایت‌درمانی در کنار سایر رویکردهای درمانی به ارتقاء سلامت روانی زنان مطلقه کمک کنند.
نوع مطالعه: كاربردي |
موضوع مقاله:
مشاوره و بهداشت ازدواج
دریافت: 1403/6/13 | پذیرش: 1403/10/10 | انتشار: 1403/10/10
دریافت: 1403/6/13 | پذیرش: 1403/10/10 | انتشار: 1403/10/10
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |