مجله سلامت و مراقبت
دوره 26، شماره 4 - ( زمستان 1403 )
جلد 26 شماره 4 صفحات 378-366 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Ethics code: IR.IAU.TABRIZ.REC.1402.201
Clinical trials code: IRCT20231112060034N1
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Azizpour A, Azmoudeh M, Ayromlou H, Hoseini Nasab S D. Comparing the Effectiveness of Acceptance and Ccommitment-based Therapy and Compassion-based Therapy on Life Expectancy and Demoralization Syndrome in Patients with Multiple Sclerosis. JHC 2024; 26 (4) :366-378
URL: http://hcjournal.arums.ac.ir/article-1-1590-fa.html
URL: http://hcjournal.arums.ac.ir/article-1-1590-fa.html
عزیزپور امیرابوالفضل، آزموده معصومه، آیرملو هرمز، حسینی نسب سید داود. مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و درمان مبتنی بر شفقت بر امید به زندگی و نشانگان افت روحیه در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس. مجله سلامت و مراقبت. 1403; 26 (4) :366-378
گروه روانشناسی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی،تبریز، ایران
چکیده: (450 مشاهده)
زمینه و هدف: مولتیپل اسکلروزیس، یک بیماری بالقوه ناتوان‌کننده مغز و نخاع (سیستم عصبی مرکزی) است که علاوه بر مشکلات جسمانی، سبب اختلالات خلقی و مشکلات روانشناختی برای بیماران می شود. هدف از این پژوهش، مقایسه اثربخشی دو روش روان درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد و شفقت بر امید به زندگی و نشانگان افت روحیه در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس بود.
روش کار: این پژوهش از نوع نیمه تجربی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون و پیگیری دوماهه با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه ﺑﯿﻤﺎران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس مراجعه‌کننده به انجمن ام اس شهر تبریز در سال 1402 بود. تعداد 60 نفر از جامعه آماری به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل قرار داده شدند (هر کدام 20 نفر). برای گروه آزمایشی اول، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و برای گروه آزمایشی دوم، درمان شفقت طی 8 جلسه 60 دقیقه ای در طول چهار هفته اجرا شد. درحالی‌که گروه کنترل، آموزشی دریافت نکردند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه های امید اسنایدر و هاریس (1991) و نشانگان افت روحیه کیسان و همکاران (2004) بود که در سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری تکمیل شدند. داده‌ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر در نرم‌افزار SPSS-16 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که هر دو مداخله درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و درمان شفقت بر امید به زندگی و نشانگان افت روحیه بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس تأثیر داشت (0/05>p) همچنین نتایج آزمون تعقیبی، نشان دهنده عدم تفاوت معنی دار آماری بین دو روش درمانی در امید به زندگی و نشانگان افت روحیه، بود.
نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج مطالعه می‌توان از درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و درمان مبتنی بر شفقت به‌عنوان روش‌های درمان مؤثر در افزایش امید به زندگی و کاهش نشانگان افت روحیه بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس استفاده نمود.
روش کار: این پژوهش از نوع نیمه تجربی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون و پیگیری دوماهه با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه ﺑﯿﻤﺎران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس مراجعه‌کننده به انجمن ام اس شهر تبریز در سال 1402 بود. تعداد 60 نفر از جامعه آماری به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل قرار داده شدند (هر کدام 20 نفر). برای گروه آزمایشی اول، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و برای گروه آزمایشی دوم، درمان شفقت طی 8 جلسه 60 دقیقه ای در طول چهار هفته اجرا شد. درحالی‌که گروه کنترل، آموزشی دریافت نکردند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه های امید اسنایدر و هاریس (1991) و نشانگان افت روحیه کیسان و همکاران (2004) بود که در سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری تکمیل شدند. داده‌ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر در نرم‌افزار SPSS-16 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که هر دو مداخله درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و درمان شفقت بر امید به زندگی و نشانگان افت روحیه بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس تأثیر داشت (0/05>p) همچنین نتایج آزمون تعقیبی، نشان دهنده عدم تفاوت معنی دار آماری بین دو روش درمانی در امید به زندگی و نشانگان افت روحیه، بود.
نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج مطالعه می‌توان از درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و درمان مبتنی بر شفقت به‌عنوان روش‌های درمان مؤثر در افزایش امید به زندگی و کاهش نشانگان افت روحیه بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس استفاده نمود.
واژه‌های کلیدی: درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، درمان شفقت، امید به زندگی، نشانگان افت روحیه، مولتیپل اسکلروزیس
نوع مطالعه: نیمه تجربی |
موضوع مقاله:
روان‌پرستاری
دریافت: 1403/7/1 | پذیرش: 1403/10/10 | انتشار: 1403/10/10
دریافت: 1403/7/1 | پذیرش: 1403/10/10 | انتشار: 1403/10/10
فهرست منابع
1. Oh J, Giacomini PS, Yong VW, Costello F, Blanchette F, Freedman MS. From progression to progress: the future of multiple sclerosis. Journal of Central Nervous System Disease. 2024;16:11795735241249693. [DOI:10.1177/11795735241249693] [PMID] []
2. Zhou R, Li H, Yang H, Jiang F, Cai H, Li J, et al. Serological markers exploration and real-world effectiveness and safety of teriflunomide in south Chinese patients with multiple sclerosis. Multiple Sclerosis and Related Disorders. 2022;58:103446. [DOI:10.1016/j.msard.2021.103446] [PMID]
3. Coveñas R, Marcos P, Mangas A. New drugs, approaches and strategies for multiple sclerosis treatment. Frontiers in Neuroscience. 2024;18:1372140. [DOI:10.3389/fnins.2024.1372140] [PMID] []
4. Naval-Baudin P, Pons-Escoda A, Camins À, Arroyo P, Viveros M, Castell J, et al. Deeply 3D-T1-TFE hypointense voxels are characteristic of phase-rim lesions in multiple sclerosis. European Radiology. 2024;34(2):1337-45. [DOI:10.1007/s00330-023-09784-w] [PMID] []
5. Van der Feen FE, De Haan GA, van der Lijn I, Heersema DJ, Meilof JF, Heutink J. Independent outdoor mobility of persons with multiple sclerosis- a systematic review. Multiple Sclerosis and Related Disorders. 2020;37:101463. [DOI:10.1016/j.msard.2019.101463] [PMID]
6. Huang WC, Lin HC, Yang YH, Hsu CW, Chen NC, Tsai WC, et al. Neutrophil-to-lymphocyte ratio and monocyte-to-lymphocyte ratio are associated with a 2-year relapse in patients with multiple sclerosis. Multiple Sclerosis and Related Disorders. 2022;58:103514. [DOI:10.1016/j.msard.2022.103514] [PMID]
7. Leadbetter R, MacAskill M, Myall DJ, Taylor BV, Joshi P, Mason DF. Multiple sclerosis mortality in New Zealand: a nationwide prospective study. Journal of Neurology, Neurosurgery & Psychiatry. 2023;94(7):511-17. [DOI:10.1136/jnnp-2022-330582] [PMID]
8. Schöley J, Aburto JM, Kashnitsky I, Kniffka MS, Zhang L, Jaadla H, et al. Life expectancy changes since COVID-19. Nature Human Behavior. 2022;6(12):1649-59. [DOI:10.1038/s41562-022-01450-3] [PMID] []
9. Radmehr M, Adebayo TS. Does health expenditure matter for life expectancy in Mediterranean countries? Environmental Science and Pollution Research. 2022;29(40):60314-26. [DOI:10.1007/s11356-022-19992-4] [PMID] []
10. Samin T, Akhlaghi Kohpaei H. Prediction of life expectancy based on quality of life, perceived stress and fatigue in patients with Multiple Sclerosis (MS). Health Psychology. 2019;8(29):101-18. [Persian]
11. Walz L, Brooks JC, Shavelle RM, Robertson N, Harding KE. Life expectancy in multiple sclerosis by EDSS score. Multiple Sclerosis and Related Disorders. 2022;68:104219. [DOI:10.1016/j.msard.2022.104219] [PMID]
12. Naseriniya H, Smkhani Akbarinejhad H. Effectiveness of compassion-focused therapy on demoralization syndrome and pain catastrophizing of men with multiple sclerosis. Journal of Anesthesiology and Pain. 2022;13(2):85-97. [Persian]
13. An E, Lo C, Hales S, Zimmermann C, Rodin G. Demoralization and death anxiety in advanced cancer. Psycho‐Oncology. 2018;27(11):2566-72. [DOI:10.1002/pon.4843] [PMID]
14. Landerholm A, Miran DM, Tung SC, Braun IM, Amonoo HL, Peteet JR. Clinical teaching of demoralization: challenges and opportunities. Academic Psychiatry. 2024:1-4. [DOI:10.1007/s40596-024-02005-6] [PMID]
15. Farmani Shahreza S, Khani S, Ghaedaniay Jahromi A, Imani S. Effectiveness of cognitive-existential therapy on fatigue, demoralization syndrome and perceived stress in patients with Multiple Sclerosis (MS). Alborz University of Medical Sciences. 2019;8(2):135-49. [Persian] [DOI:10.29252/aums.8.2.135]
16. Georgiou C, Kleftaras G. Associations between body image and control, existential anxiety, meaning, and satisfaction with life: multiple sclerosis vs. general population. Psychology. 2024;15(7):1102-23. [DOI:10.4236/psych.2024.157066]
17. Rjeily NB, Mowry EM, Ontaneda D, Carlson AK. Highly effective therapy versus escalation approaches in early multiple sclerosis: what is the future of multiple sclerosis treatment? Neurologic Clinics. 2024;42(1):185-201. [DOI:10.1016/j.ncl.2023.06.004] [PMID]
18. Pakenham KI, Landi G. A pilot randomized control trial of an online acceptance and commitment therapy (ACT) resilience training program for people with multiple sclerosis. Sclerosis. 2023;1(1):27-50. [DOI:10.3390/sclerosis1010005]
19. Feizikhah F, Hasanzadeh R, Abbasi G. The comparison of the effectiveness of acceptance commitment therapy with resilience training on individual cohesion and emotional divorce among women seeking a divorce. Journal of Community Health. 2021;8(2):152-66. [Persian]
20. Han J, Zhang L, Liu Y, Zhang C, Zhang Y, Tang R, et al. Effect of a group‐based acceptance and commitment therapy program on the mental health of clinical nurses during the COVID‐19 sporadic outbreak period. Journal of Nursing Management. 2022;30(7):3005-12. [DOI:10.1111/jonm.13696] [PMID] []
21. Shahabi A, Ehteshamzadeh P, Asgari P, Makvandi B. Comparison of the effectiveness of acceptance and commitment therapy and guided imagery on the resilience of cardiac disease patients referring to the heart rehabilitation department. Internal Medicine Today. 2020;26(3):276-97. [DOI:10.32598/hms.26.3.3184.1]
22. Nikrouy Z, Hassanzadeh R, Heydari S. The effectiveness of acceptance and commitment therapy on life expectancy and following the doctor's order in type 2 diabetic. Journal of Community Health. 2022;16(3):80-88. [Persian]
23. Sharifian M, Akbarpour M, Smkhani Akbarinejhad H. Comparison of the effectiveness of acceptance & commitment therapy with logotherapy on the quality of life & demoralization syndrome of women with AIDS. Journal of Community Health. 2020;14(2):9-19. [Persian]
24. Basirifar M, Mosavinezhad S M. Effectiveness of acceptance and commitment therapy in distress tolerance and sense of coherence in infertile women in Mashhad. Journal of Health Research in Community. 2022;8(1):81-92. [Persian]
25. Rajai S, Sdrpooshan N. The effectiveness of mindfulness-based compassion therapy on life expectancy, depression and dysfunctional thoughts of women with multiple sclerosis. Quran and Medicine. 2020;5(1):118-26. [Persian]
26. Bahaloohoreh A, KhoshAkhlagh H. Comparing the effectiveness of treatment focused on compassion and logotherapy on the life expectancy and time perspective of the families of those died due to the Corona Virus in Shahrekord: a quasi-experimental study. Journal of Rafsanjan University of Medical Sciences. 2023;22(9):979-98. [Persian] [DOI:10.61186/jrums.22.9.979]
27. Davarniya R, Zahrakar K, Asadpour E, Mohsenzadeh F, Kasaee Esfahani A. The effectiveness of group counselling based on Compassion-Focused Therapy (CFT) on rumination in women affected by marital infidelity. Armaghane-Danesh. 2019;24(5):950-67. [Persian]
28. Alighanavati S, Bahrami F, Goudarzi K, Rrouzbahani M. Effectiveness of compassion-based therapy on quality of life and happiness of women with breast cancer in Ahvaz city. Journal of Nursing Education. 2018;7(2):53-61. [Persian]
29. Duarte J, Pinto-Gouveia J. Mindfulness, self-compassion and psychological inflexibility mediate the effects of a mindfulness-based intervention in a sample of oncology nurses. Journal of Contextual Behavioral Science. 2017;6(2):125-33. [DOI:10.1016/j.jcbs.2017.03.002]
30. Marsh IC, Chan SW, MacBeth A. Self-compassion and psychological distress in adolescents-a meta-analysis. Mindfulness. 2018;9:1011-27. [DOI:10.1007/s12671-017-0850-7] [PMID] []
31. Seyyedjafari J, Jeddi M, Mousavi R, Hoseyni E, Shakibmehr M. The effectiveness of compassion-focused therapy on elderly life expectancy. Aging Psychology. 2020;5(2):157-68. [Persian]
32. Gall J, Borg W, Gall MD. Quantitative and qualitative research methods in educational sciences and psychology. Translated by Orizi HR & et al. Tehran: Shahid Beheshti University. Samt Publications; 2016.
33. Hansen CH, Lees S, Kapiga S, Seeley J, Barnett T. Measuring hope amongst Tanzanian women who participate in microfinance: an evaluation of the Snyder hope scale. Global Public Health. 2020;15(3):402-13. [DOI:10.1080/17441692.2019.1682027] [PMID]
34. Kermani Z, Khodapanahi MK, Khodapanahi, Heydari M. Psychometric properties of Omid Snyder scale. Quarterly Journal of Applied Psychology. 2018;5(4):7-23. [Persian]
35. Ramm M, Jedamzik J, Lenz P, Jürgens L, Heuft G, Conrad R. Older adults coping with critical life events-results of the revised demoralization scale in a representative sample of older adulthood. Frontiers in Psychiatry. 2024;15:1389021. [DOI:10.3389/fpsyt.2024.1389021] [PMID] []
36. Bahmani B, Farmani Shahreza S, Amin Esmaili M, Naghiai M, Quaidniai Jahormi A. Depression symptoms in patients infected with human immunodeficiency virus. Journal of Neishabur Faculty of Medical Sciences. 2014;3(6):19-27. [Persian]
37. Dixon MR, Hayes SC, Stanley C, Law S, al-Nasser T. Is acceptance and commitment training or therapy (ACT) a method that applied behavior analysts can and should use? The Psychological Record. 2020;70:559-79. [DOI:10.1007/s40732-020-00436-9]
38. Gilbert P. An introduction to compassion focused therapy in cognitive behavior therapy. International Journal of Cognitive Therapy. 2010;3(2):97-112. [DOI:10.1521/ijct.2010.3.2.97]
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |