مجله سلامت و مراقبت
دوره 27، شماره 3 - ( پائیز 1404 )
جلد 27 شماره 3 صفحات 235-224 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Ethics code: IR.IAU.SARI.REC.1403.317
Clinical trials code: IR.IAU.SARI.REC.1403.317
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Khaliliannejad S, Pourahmadi E, Nikan A. Predicting Life Expectancy Based on the Role of Ego Strength and Attachment Styles to God in Patients with Multiple Sclerosis. JHC 2025; 27 (3) :224-235
URL: http://hcjournal.arums.ac.ir/article-1-1641-fa.html
URL: http://hcjournal.arums.ac.ir/article-1-1641-fa.html
خلیلیان نژاد شهربانو، پوراحمدی الناز، نیکان عبدالصمد. پیش‌بینی امید به زندگی براساس نقش استحکام من و سبک دلبستگی به خدا در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس. مجله سلامت و مراقبت. 1404; 27 (3) :224-235
گروه روانشناسی، واحد بندر گز، دانشگاه آزاد اسلامی، بندر گز، ایران
چکیده: (25 مشاهده)
زمینه و هدف: افراد مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس (MS) با مشکلات متعدد اجتماعی و روانشناختی روبرو هستند که سبب کاهش امید به زندگی در آنها می‌شود. پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش استحکام من و سبک دلبستگی به خدا در پیش‌بینی امید به زندگی در بیماران مبتلا به MS انجام گرفت.
روش کار: این مطالعه از نوع توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری شامل بیماران عضو انجمن MS استان مازندران در سال 1403 بود که تعداد 305 نفر از آنها به شیوه در دسترس، انتخاب شدند. ابزار گرد‌آوری داده‌ها شامل پرسشنامه‌های امید به زندگی اشنایدر و همکاران (1991)، سبک‌دلبستگی به خدا روات و کرک پاتریک (2002) و استحکام من بشارت (1386) بود. تجزیه و تحلیل داده‌ها از طریق نرم افزار SPSS-26 با استفاده از آزمون‌های ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون گام‌به‌گام انجام گرفت.
یافته‌ها: نتایج نشان داد بین متغیرهای استحکام من و دلبستگی به خدا با امید به زندگی در بیماران مبتلا به ام اس، همبستگی مثبت معنی‌داری وجود داشت. همچنین استحکام روانی با ضریب اثر 0/652، بیشترین سهم را در پیش‌بینی امید به زندگی داشت.
نتیجه‌گیری: نتایج نشان دهنده نقش معنادار استحکام من و سبک دلبستگی به خدا در پیش بینی امید به زندگی در بیماران مبتلا به ام اس بود. لذا، به کلیه روان‌درمانگران توصیه می‌شود جهت بهبود افزایش امید به زندگی و به تبع آن کیفیت زندگی در این بیماران به نقش ویژگی‌های روانشناختی به ویژه استحکام من و سبک‌دلبستگی به خدا توجه کنند.
روش کار: این مطالعه از نوع توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری شامل بیماران عضو انجمن MS استان مازندران در سال 1403 بود که تعداد 305 نفر از آنها به شیوه در دسترس، انتخاب شدند. ابزار گرد‌آوری داده‌ها شامل پرسشنامه‌های امید به زندگی اشنایدر و همکاران (1991)، سبک‌دلبستگی به خدا روات و کرک پاتریک (2002) و استحکام من بشارت (1386) بود. تجزیه و تحلیل داده‌ها از طریق نرم افزار SPSS-26 با استفاده از آزمون‌های ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون گام‌به‌گام انجام گرفت.
یافته‌ها: نتایج نشان داد بین متغیرهای استحکام من و دلبستگی به خدا با امید به زندگی در بیماران مبتلا به ام اس، همبستگی مثبت معنی‌داری وجود داشت. همچنین استحکام روانی با ضریب اثر 0/652، بیشترین سهم را در پیش‌بینی امید به زندگی داشت.
نتیجه‌گیری: نتایج نشان دهنده نقش معنادار استحکام من و سبک دلبستگی به خدا در پیش بینی امید به زندگی در بیماران مبتلا به ام اس بود. لذا، به کلیه روان‌درمانگران توصیه می‌شود جهت بهبود افزایش امید به زندگی و به تبع آن کیفیت زندگی در این بیماران به نقش ویژگی‌های روانشناختی به ویژه استحکام من و سبک‌دلبستگی به خدا توجه کنند.
نوع مطالعه: مقاله اصیل |
موضوع مقاله:
روان‌پرستاری
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |