مجله سلامت و مراقبت
دوره 27، شماره 3 - ( پائیز 1404 )
جلد 27 شماره 3 صفحات 319-309 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Ethics code: R.IAU.TMU.REC.1403. 131
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Nazari M, Ali Mehdi M, Rahmani S. The Effectiveness of Acceptance and Commitment Therapy on Alexithymia and Adherence to Treatment in women with Type 2 Diabetes. JHC 2025; 27 (3) :309-319
URL: http://hcjournal.arums.ac.ir/article-1-1648-fa.html
URL: http://hcjournal.arums.ac.ir/article-1-1648-fa.html
نظری محسن، علی مهدی منصور، رحمانی سهیلا. اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر ناگویی هیجانی و تبعیت از درمان در زنان مبتلا به دیابت نوع دو. مجله سلامت و مراقبت. 1404; 27 (3) :309-319
گروه روانشناسی، واحد علوم پزشکی تهران، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
چکیده: (75 مشاهده)
زمینه و هدف: دیابت، شایع‌ترین بیماری متابولیک در جهان است که سلامت جسمانی و روانی فرد را تحت تأثیر قرار می‌دهد. بنابراین لازم است اقدامات موثری برای کاهش مشکلات جسمی و روانی این زنان انجام گیرد. این مطالعه با هدف تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر ناگویی هیجانی و تبعیت از درمان در زنان مبتلا به دیابت نوع دو اجرا شد.
روش کار: این پژوهش از نوع نیمهتجربی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. از بین زنان مبتلا به دیابت نوع دو مراجعهکننده به مرکز جامع سلامت گلهای شهرستان اسلامشهر در سال 1402، تعداد 30 نفر به روش در دسترس انتخاب و بهصورت تصادفی ساده در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه 15 نفر) گمارده شدند. ابزار پژوهش در مراحل پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری، مقیاس ناگویی هیجانی تورنتو و پرسشنامه تبعیت از درمان مدانلو بود. گروه آزمایش طی 8 جلسه 1/5 ساعته تحت مداخله گروهی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد راس هریس (هفته ای یک جلسه) قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها با آزمون تحلیل کوواریانس و تحلیل واریانس مکرر و با بهره گیری از نرم افزار SPSS-26 انجام شد.
یافتهها: بر اساس نتایج، بین دو گروه مداخله و کنترل از نظر متغیرهای ناگویی هیجانی (9/41=F، 0/01> p) و تبعیت از درمان (10/09=F، 0/01> p)، تفاوت آماری معناداری دیده شد. همچنین نتایج تحلیل واریانس مکرر، نشاندهنده پایداری این روش درمانی در هر دو متغیر مورد سنجش بعد از گذشت دو ماه از دوره درمان بود (0/01> p).
نتیجهگیری: درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد موجب کاهش ناگویی هیجانی و افزایش تبعیت از درمان در جامعه مورد مطالعه شده است. بنابراین از این مداخله درمانی میتوان در کنار سایر درمانهای دارویی و غیردارویی در زنان مبتلا به دیابت نوع دو استفاده نمود.
روش کار: این پژوهش از نوع نیمهتجربی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. از بین زنان مبتلا به دیابت نوع دو مراجعهکننده به مرکز جامع سلامت گلهای شهرستان اسلامشهر در سال 1402، تعداد 30 نفر به روش در دسترس انتخاب و بهصورت تصادفی ساده در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه 15 نفر) گمارده شدند. ابزار پژوهش در مراحل پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری، مقیاس ناگویی هیجانی تورنتو و پرسشنامه تبعیت از درمان مدانلو بود. گروه آزمایش طی 8 جلسه 1/5 ساعته تحت مداخله گروهی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد راس هریس (هفته ای یک جلسه) قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها با آزمون تحلیل کوواریانس و تحلیل واریانس مکرر و با بهره گیری از نرم افزار SPSS-26 انجام شد.
یافتهها: بر اساس نتایج، بین دو گروه مداخله و کنترل از نظر متغیرهای ناگویی هیجانی (9/41=F، 0/01> p) و تبعیت از درمان (10/09=F، 0/01> p)، تفاوت آماری معناداری دیده شد. همچنین نتایج تحلیل واریانس مکرر، نشاندهنده پایداری این روش درمانی در هر دو متغیر مورد سنجش بعد از گذشت دو ماه از دوره درمان بود (0/01> p).
نتیجهگیری: درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد موجب کاهش ناگویی هیجانی و افزایش تبعیت از درمان در جامعه مورد مطالعه شده است. بنابراین از این مداخله درمانی میتوان در کنار سایر درمانهای دارویی و غیردارویی در زنان مبتلا به دیابت نوع دو استفاده نمود.
نوع مطالعه: مقاله اصیل |
موضوع مقاله:
روان‌پرستاری
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |