چکیده

زمینه و هدف: مشکلات مختلفی باعث کاهش کارایی کاراموزی در عرصه دانشجویان پرستاری  می شود وبرای بهبود وارتقای کیفیت اموزش بالینی ،وضعیت ان همواره باید مورد ارزیابی قرار گیرد که پژوهش حاضر نیز در همین راستا صورت گرفته است.

روش کار:در�یک�مطالعه�توصیفی-�مقطعی تمامی دانشجویان پرستاری ترم 7و8(40نفر) ومربیان مربوطه(16نفر) بصورت سرشماری انتخاب وپرسشنامه استاندارد در دو بخش مشخصات دمو گرافیک و وضعیت کارورزی در اختیار انان قرار گرفت وسپس داده ها از طریق نرم افزار  spss وازمون t-test مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت.

یافته ها: میانگین سنی مربیان 5 ± 35 سال و میانگین سنی دانشجویان 2 ±  22 بودو   اکثریت مربیان (5/62%) و دانشجویان (5/67%) مونث بودند. براساس نتایج چنین بر می آیدکه نظرات مربیان و دانشجویان درمورد اکثریت شرایط موجود در کاراموزی در عرصه دانشجو خوب تا عالی می باشد اما در مورد مشخص بودن حیطه وظایف دانشجو ومربی در بخش ،مناسب بودن تعداد دانشجو برای هر مربی ،ودسترسی به امکانات رفاهی ،نظر عکس داشتندکه  با انجام آزمون Ttest اختلاف نظر در دو گروه مربی و دانشجو معنی دار نیست. ولی مقایسه میانگین وضعیت تأهل در هر دو گروه معنی دار است (5% (P<.مقایسه میانگین جنس و تحصیلات معنی دار نبوده است.

نتیجه گیری: طرح کاراموزی درعرصه اگر چه برای هدف ارتقای مهارت واستقلال دانشجو برای ارائه خدمات جامعه نگر در عرصه های مختلف پرستاری مناسب ودیدگاهها نسبت به ان مثبت است ،اما در اجرا مشکلات متعددی دارد که باید مورد توجه مسئولین قرار گیرد.

کلید واژه ها: آموزش بالینی،دانشجو،مربی