زمینه و هدف: روند صعودی چاقی در کودکان در سال­های اخیر شکل نگران کننده‏ای به خود گرفته است و با توجه به اینکه اضافه وزن­ و چاقی درکودکی زمینه ساز چاقی بزرگسالی و تخریب کیفیت زندگی کودک در حال و آینده است، لذا پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر برنامه ارتقاء سلامت با رویکرد مشارکتی بر کیفیت زندگی دختران دارای اضافه وزن دبستانی انجام شد.

  روش کار: پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه تجربی است که در سال 92- 1391 انجام شد. در این مطالعه 80 دانش‏آموز دختر 12-10 سال دبستانی دارای اضافه وزن از مدارس شهرستان فیروزآباد با روش غیرتصادفی انتخاب گردیدند. سپس 40 نفر در گروه آزمون و 40 نفر در گروه شاهد قرار داده شدند. ابزار جمع‏آوری اطلاعات، پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک کودک­ و والدین و پرسشنامه کیفیت زندگی عمومی ped SQl بود. در گروه آزمون برنامه ارتقاء سلامت در سه مرحله بررسی و شناخت، حمایت و ارزشیابی به مدت 3 ماه اجرا گردید. این برنامه در طی 6 جلسه یک ساعته به مدت 3 هفته متوالی (هرهفته 2 جلسه برای کودک، والدین و اولیای مدرسه) آموزش‏های لازم ارائه گردید. کیفیت زندگی کودک در دو گروه، قبل از مداخله و 3 ماه بعد مورد بررسی قرار گرفت و با استفاده از نرم افزار SPSS-16 (آزمون آماری T مستقل و T زوجی) تجزیه و تحلیل گردید.

  یافته­ها: قبل از مداخله دو گروه آزمون و شاهد از نظر متغیرهای دموگرافیک و میانگین نمرات کیفیت زندگی همسان بودند، در حالی که بعد از مداخله آزمون تی مستقل نشان داد که بین میانگین نمرات کیفیت زندگی در گروه آزمون و شاهد اختلاف معنادار آماری وجود داشت. همچنین آزمون تی زوجی اختلاف معنادار آماری در نمرات کیفیت زندگی کودکان گروه آزمون نشان داد (05/0 p < ) .

  نتیجه گیری: اجرای برنامه ارتقا ء سلامت با مشارکت کودک، والدین و اولیای مدرسه، سبب ارتقای کیفیت زندگی کودکان شد، بنابراین پیشنهاد می‏گردد برنامه ارتقاء سلامت با مشارکت والدین، اولیای مدرسه و کودکان به منظور کنترل اضافه وزن و ارتقاء کیفیت زندگی کودکان اجرا شود.