زمینه و هدف: با اینکه چندین سال از شروع برنامه احیای نوزادان می‏گذرد، همچنان نگرانی‏های عمده از نظر عملکرد ضعیف پرسنل در احیای نوزادان وجود دارد. پس پرداختن به موانع موفقیت برنامه احیاء نوزادان می‏تواند تا حدی از خطرات بالقوه بعدی در نوزادان جلوگیری کند. هدف این مطالعه تعیین موانع موفقیت برنامه احیاء نوزادان از دیدگاه پرستاران و پزشکان بود .

  روش کار: در این پژوهش توصیفی تعداد 119 پرستار و 85 پزشک شاغل در 4 بیمارستان آموزشی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی و ایران به صورت مبتنی بر هدف در سال 1392 مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزار جمع‏آوری اطلاعات، پرسشنامه سنجش دیدگاه پژوهشگرساخته بود. داده‏ها با نرم افزار آماری SPSS-16 ، آمار توصیفی (فراوانی، میانگین، انحراف معیار) و استنباطی (آزمون دقیق فیشر، آزمون تی و کای دو) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

  یافته ها: از کل نمونه‏ها، 95 نفر از پرستاران (80%) و 75 نفر از پزشکان (88%) تجربه انجام احیا را داشتند. مهمترین عللی که از دیدگاه پرستاران و پزشکان به عنوان موانع موفقیت برنامه احیاء نوزادان موثر شناخته شد شامل تنش و استرس در احیا (6/88%)، عدم انتخاب اعضای تیم احیا بر اساس تجربه کاری و مهارت (2/88%)، عدم سازماندهی اعضای تیم جهت اجرای گام‏های احیا (9/84%)، ناهنجاری و مشکل تنفسی جدی (9/84%)، سن جنینی نوزاد (5/81%)، سالم (7/80%) و کافی نبودن وسایل و تجهیزات (79%)، بار کاری زیاد در بخش (8/79%)، کمبود دوره‏های باز آموزی (2/78%) و عدم کسب مهارت کافی (8/79%) بود .

  نتیجه گیری : با توجه به نتایج دیدگاه‏ها در مورد احیاء نوزاد، توجه بیشتر مسئولان بیمارستان جهت تشکیل یک تیم احیاء نوزاد شایسته و منسجم، و آموزش پرسنل درگیر احیاء نوزاد با تاکید و روشن‏سازی این موانع، ضروری خواهد بود .