چکیده

زمینه: ارتباط پزشک و پرستار شامل تعامل متقابل بین آنها برای دستیابی به یک هدف مشترک درمانی یعنی ارتقای وضعیت بیمار است. ایجاد ارتباط صحیح به عنوان مهمترین ویژگی لازم برای افراد شاغل در مراقبت های بهداشتی اولیه توصیف شده است. با توجه به ضرورت وجود ارتباط و همکاری میان پزشکان و پرستاران در جهت ارتقاء کیفیت مراقبت از بیمار، این مطالعه برای تعیین وضعیت ارتباط حرفه ای  بین پزشکان و پرستاران از دیدگاه هر دو گروه انجام گردید .

روش کار: تحقیق حاضر با روش توصیفی- تحلیلی انجام شد . نمونه پژوهش 110 نفر از پزشکان و پرستاران شاغل در بیمارستانهای آموزشی درمانی شهرستان اردبیل بودند که به روش تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار بررسی، پرسشنامه بود که برای پزشکان با 22 سوال و برای پرستاران با 25 سوال به صورت مجزا  تهیه شد. داده های جمع آوری شده وارد نرم افزار v.17 SPSS شد و با استفاده از آمار توصیفی و تحلیلی، تجزیه و تحلیل داده ها انجام گردید.

یافته ها: یافته های تحقیق نشان داد که 4/57 درصد پرستاران ارتباط خود را با پزشکان خوب و 6/42 درصد این ارتباط را متوسط گزارش کردند. درحالی که 80 درصد پزشکان ارتباط خود را با پرستاران خوب و20 درصد آن را متوسط گزارش نمودند. حدود 5/74 درصد پزشکان بر این باورند که ارتباط خوب با پرستاران می تواند بر ارتقای وضعیت بیماران تاثیر بگذارد، اما از دیدگاه پرستاران مهمترین عامل ایجاد اختلال در ارتباط حرفه ای بین پزشکان و پرستاران عدم نظرخواهی پزشکان در انجام اقدامات درمانی می باشد.

نتیجه گیری:  نتایج مطالعه ما نشان داد که حدود نیمی از پرستاران ارتباط حرفه ای بین پزشکان و پرستاران را خوب ارزیابی نکردند در حالی که حفظ ارتباط خوب پرستار و پزشک می تواند در بهبود کیفیت مراقبت کمک کننده باشد، لذا آموزش مهارت های ارتباطی مناسب در سیستم های آموزشی می تواند در جهت ارتقای ارتباط حرفه ای پزشکان و پرستاران موثر باشد.