زمینه و هدف: خشونت خانگی یکی از مهمترین عواملی است که تهدید جدی برای سلامتی و حقوق زنان در جهان محسوب می‏شود. اما عوامل خطر قابل اصلاح آن در کشورهایی با درآمد پایین و متوسط کمتر شناخته شده است. مطالعه حاضر با هدف تعیین عوامل مساعدکننده خشونت خانگی در زنان قربانی خشونت خانگی در سال 1392 صورت گرفت تا با شناخت زنان در معرض خطر گامی در جهت کاهش خشونت برداشته شود.

روش کار: نوع مطالعه، توصیفی- مقایسه‏ای بود. جمعیت مطالعه شامل 110 زن واجد شرایط مراجعه کننده به مراکز بهداشتی- درمانی و دادگاه‏های خانواده شهرستان رشت بودند که از مرداد الی دی‏ماه 1392به روش در دسترس (آسان) انتخاب شدند. ابزار مطالعه پرسشنامه خشونت خانگی شامل حیطه‏های خشونت فیزیکی، روانی و جنسی با 34 سوال بود. جهت تحلیل داد‏ه‏ها آمار توصیفی و آزمون‏های آماری کای اسکوئر، من ویتنی و t مستقل در spss نسخه 18 استفاده شد.

یافته‏ها: در نتایج مطالعه ارتباط معناداری بین شغل همسر (04/0p<) و وضعیت مسکن (03/0p<) و تحصیلات همسر (02/0p<) با خشونت در زنان به دست آمد، به طوری که میزان بیکاری و مسکن اجاره‏ای و تحصیلات پایین در گروه خشونت‏دیده به طور معناداری بیشتر از گروه بدون خشونت بود.

نتیجه گیری: با توجه به اینکه عوامل بسیاری از جمله بیکاری، سطح سواد پایین و نبود مسکن می‏تواند بر شیوع خشونت خانگی در بین زنان تاثیرگذار باشد، لذا لزوم آموزش زنان جهت شناسایی عوامل مساعدکننده خشونت خانگی در خانواده و آشنایی آنان با راهکارها و روش‏های کاهش خشونت و درخواست کمک از مراکز حمایتی بیش از پیش احساس می‏شود.