مقدمه: فک تحتانی از تنه و راموس تشکیل شده است. این دو ناحیه از نظر استخوانی دارای مناطقی هستند که د راثر ضربه بیشتر از بقیه مناطق دچار آسیب می شوند. عوامل مستعد کننده شکستگی شامل: نژاد،‌سطح فرهنگی، اقتصادی و سابقه اعتیاد و نوع شغل می باشد. مطالعات انجام شده در نقاط مختلف عامل اصلی شکستگی فک تحتانی را تصادف و عدم رعایت موارد ایمنی گزارش نموده اند. پژوهش حاضر با هدف تعیین میزان علل شکستگی فک تحتانی انجام شده است.

مواد و روش ها: این تحقیق یک بررسی توصیفی و گذشته نگر بوده و در سال های 1375 تا 1380 از طریق پرونده بیماران انجام گرفته است. تعداد افراد مورد بررسی 39 نفر بود. از حتویات پرونده جنس،‌سن،‌شکستگی،‌علت شکستگی و محل آن ثبت گردیده و در نهایت تحت آنالیز آماری انجام شده است.

نتایج: نتایج تحقیق نشان داد که از 39 مورد دچار شکستگی فک تحتانی 30 مورد مذکر و 9 مورد مونث بودند و 25 نفر آنان در تصادف رانندگی دچار شکستگی شده بودند. بیشترین شکستگی در سن 40-20 سال و محل شکستگی (6/43%) در ناحیه تنه مندیل بوده و (2/69%) دچار پارگی پوست و جا به جایی فک تحتانی بودند.

بحث و نتیجه گیری: بر اساس نتایج این تحقیق عامل اصلی شکستگی فک تحتانی تصادف رانندگی و عدم رعایت موارد ایمنی است. بیشترین علائم مربوط به جابه جایی فک تحتانی بوده است. با رعایت موارد ایمنی می توان تا حدود زیادی از شکستگی فک تحتانی جلوگیری کرد.

واژه های کلیدی: شکستگی فک تحتانی- علل