زمینه و هدف: وضعیت عملکرد بیماران عروق کرونری بر میزان سلامتی و بهبودی تاثیر دارد،  بنابراین شناسایی عوامل موثر بر وضعیت عملکرد این بیماران ضروری است. بر این اساس، مطالعه حاضر با هدف تعیین روابط ساختاری بین وضعیت عملکرد، باورهای سلامتی، شاخص توده بدنی و خوداثربخشی قلبی در بیماران مبتلا به بیماریهای عروق کرونری انجام شد.

روش کار: در این تحقیق توصیفی همبستگی، 185 بیمار مبتلا به بیماری عروق کرونر از بین بیماران کاندید عمل جراحی بر مبنای معیارهای ورود و خروج تحقیق از بیمارستان مرکز قلب تهران به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. تشخیص بیماری توسط متخصص قلب و عروق داده شده بود. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه محقق ساخته باورهای سلامتی، مقیاس خوداثربخشی قلبی، و پرسشنامه آنژین سیاتل  استفاده شد. از روش همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر برای تحلیل داده ها استفاده شد.

یافته ها: یافته های حاصل از تحلیل مسیر نشان داد که از طرفی اثر باور به آسیب پذیری و شدت بیماری بر کنترل علایم و نشانه ها (01/0>p) و حفظ وظایف (01/0>p) و از طرفی دیگر اثر کنترل علایم و نشانه ها و حفظ وظایف بر وضعیت عملکردی (01/0>p) معنی داربود. همچنین، باور به آسیب پذیری و شدت بیماری از طریق کنترل علایم و نشانه ها و حفظ وظایف، اثری غیرمستقیم بر وضعیت عملکردی داشت(05/0>p). شاخص توده بدنی از طریق کنترل نشانه ها بر وضعیت عملکردی (05/0>p) تاثیر داشت ولی از طریق حفظ وظایف اثری بر وضعیت عملکردی نداشت.

نتیجه گیری: بدین ترتیب، می توان نتیجه گرفت که باورهای سلامتی و خوداثربخشی قلبی نقش اساسی در وضعیت عملکردی بیماران مبتلا به بیماری عروق کرونر دارد. بنابراین لازم است که در بررسی پیامدهای بیماری و مداخلات روان شناختی به نقش باورهای سلامتی و خوداثربخشی قلبی توجه گردد.