زمینه و هدف: هر خانواده شیوه های خاصی را در تربیت فردی و اجتماعی فرزندان خویش بکار می­گیرد. این شیوه ها سبکهای فرزندپروری نامیده می شود. هدف این مطالعه تعیین تاثیر آموزش مهارتهای فرزند پروری بر پیوند والدینی، استرس درک شده و کیفیت زندگی مادران دارای کودک پیش دبستانی بود.

روش کار: روش مطالعه از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس­آزمون همراه با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه مادرانی بودکه کودکان آنها در مهد کودکهای شهر سنندج در سال 1394 ثبت نام نموده بودند.  30 نفر از مادران با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه مداخله (15نفر) و کنترل (15نفر) تقسیم شدند. گروه آزمایش به مدت 10 جلسه یک ساعته تحت آموزش مهارتهای فرزندپروری بر اساس روش لین کلارک¹ (1938) قرارگرفتند. جهت جمعآوری داده ها از پرسشنامه­های استرس ادراک شده کوهن و همکاران (1983)، پرسشنامه کیفیت زندگی (36-SF) منتظری و همکاران (1384) و ابزار پیوند والدینی پارکر (1979) استفاده شد.

یافته ها: یافته­ها نشان داد آموزش مهارتهای فرزندپروری بر پیوند والدینی، استرس ادراک شده والدین و کیفیت زندگی مادران داری کودک پیش دبستانی تاثیرگذار بود. بدین صورت که آموزش مهارتهای فرزندپروری باعث تقویت پیوند والدینی، کم شدن استرس ادراک شده والدین و بالارفتن کیفیت زندگی مادران گردید. نتایج نشان داد که میانگین نمرات در دو گروه تفاوت معناداری (0.05p<) داشت.

نتیجه گیری: طبق یافته ها می­توان از آموزش مهارتهای فرزندپروری به مادران بعنوان شیوهای برای بهبود سلامت روان مادران و بهبود روشهای تربیتی آنان استفاده کرد. همچنین گام مؤثری در افزایش رفتارهای خوب و کاهش رفتارهای بد فرزندان می باشد.