زمینه و هدف: پرستاری از شغلهای مهم و تاثیرگذار بر سلامت و بهداشت جامعه است. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر صبحگرایی- عصرگرایی در کیفیت خواب و انگیزش شغلی پرستاران بیمارستان­های اردبیل بود.

روش کار: پژوهش حاضر توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری را کلیه پرستاران شهر اردبیل در سال 1394 تشکیل میدادند. بدین ترتیب که 198 پرستار شاغل در بیمارستان­های شهر اردبیل با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای به عنوان گروه نمونه انتخاب شدند. به منظور گردآوری داده ها از پرسشنامه­های کیفیت خواب پیتزبرگ، مقیاس ترکیبی صبح گرایی-عصرگرایی و مقیاس انگیزش شغلی رابینسون استفاده شد.

یافته ها: از 198 پرستار حاضر در این پژوهش 20 درصد صبح گرا، 14 درصد عصرگرا و 66 درصد به عنوان ترکیبی طبقه بندی شدند. حدود 70 درصد از گروه نمونه دارای مشکلات خواب بودند. با مقایسه سه گروه مشخص شد که افراد عصرگرا از کیفیت خواب خواب پایین تری برخودار بودند. میزان انگیزش شغلی افراد عصرگرا بسیار پایین تر از افراد صبحگرا و ترکیبی بود. همچنین بین صبح گرایی با انگیزش شغلی و کیفت خواب رابطه معنی داری به دست آمد.

نتیجه گیری: بنظر میرسد مشکلات خواب گریبانگیر تعداد زیادی از پرستاران بوده و در میان تیپ عصرگرا بیشتر است و میتواند انگیزش شغلی پرستاران را کاهش دهد. توجه به ریتم شبانه روزی افراد ممکن است به کاهش این مشکلات کمک نماید.