چکیده

زمینه وهدف:دستها نقش مهمی در انتقال عفونت بیمارستانی دارند و بهداشتی کردن دستها به عنوان موثرترین، ارزانترین و راحت ترین روش پیشگیری از این عفونتها بشمار می رود. با توجه به اینکه اطلاعات کافی از عملکرد کارکنان بهداشتی درمانی در این زمینه در دسترس نمی باشد، لذا این مطالعه با هدف بررسی رفتار بهداشتی کردن دست ارائه دهندگان خدمات سلامت انجام شد.

روش ها:در این مطالعه توصیفی 153 نفر از ارائه دهندگان خدمات سلامت شامل پزشک، پرستار و سایر درمانگران شاغل در بیمارستانهای منتخب استان مازندران به طور تصادفی وارد مطالعه شدند. رفتار بهداشتی کردن دست در 612 موقعیت در سال 1387توسط مشاهده گران آموزش دیده و به طور نا محسوس مشاهده شد و نتایج مشاهده در چک لیستی ثبت گردید. چک لیست بر اساس دستور العمل کشوری اصول حفاظت و ایمنی در برابر بیماریها تهیه شده بود و شامل مشخصات فردی و مواردی مثل نحوه شستشو و خشک کردن دست ها بود. داده ها پس از جمع آوری در نرم افزار آماری SPSS13و با استفاده از آمار توصیفی و آزمون مجذور کای مورد تجزیه تحلیل قرار گرفت.

یافته ها: واحد های مورد مشاهده 153 نفر بودند که 125نفر (7/81%) زن و اکثرا پرستار (134نفر) با میانگین سنی24/8 ±28/29 سال و سابقه کاری7/5± 98/4 سال بودند. 612 موقعیت بهداشتی کردن دست مشاهده شد که در 194 موقعیت(7/31%) شستشو انجام گرفت. بیشترین ماده مورد استفاده برای شستشو، آب و صابون 113مورد (3/58%) و مایع الکلی 48مورد(7/24%) بود. در 154مورد(2/79%) دستها فقط بعد از تماس با بیمار شستشو داده شد. روش ارجح برای خشک کردن دستها در اکثر موارد دستمال کاغذی 105مورد( 2/54%) بود و 78 نفر (2/40% ) دستها را خشک نکرده بودند.

نتیجه گیری:این مطالعه نشان داد که رفتار ارائه دهندگان خدمات سلامت در بهداشتی کردن دست کمتر از حد انتظار می باشد؛ لذا توصیه می شود با انجام تحقیقات بیشتر در این باره علاوه بر کشف علل به برنامه ریزی و آموزش جدی تر جهت ایجاد تغییر در رفتار مراقبت کننده ها پرداخته شود.

واژه های کلیدی:بهداشتی کردن دست ، کارکنان بهداشتی درمانی، شستشوی دست