چکیده

زمینه و هدف: پرسنل پرستاری به دلیل موقعیت خاصشان در محیط بالینی، عامل با ارزشی برای تجربه یادگیری دانشجویان محسوب می شوند. این مطالعه با هدف تعیین نگرش پرسنل پرستاری بیمارستانهای وابسته به دانشگاه علوم پزشکی اردبیل نسبت به دانشجویان پرستاری بر اساس تئوری پپلا انجام شد

�

روش ها: مطالعه حاضر یک مطالعه توصیفی - مقطعی است. جامعه مورد مطالعه، کلیه پرسنل پرستاری شاغل در بخشهای داخلی و جراحی عمومی(82 نفر) بیمارستانهای دکتر فاطمی و امام خمینی اردبیل بودند که تمام آنها به عنوان نمونه مطالعه بصورت نمونه گیری در یک مقطع زمانی انتخاب شدند. روش گردآوری داده ها، پرسشنامه ای مشتملبر دو بخش اطلاعات دموگرافیک و نگرش پرسنل نسبت به دانشجویان پرستاری بود. نگرش پرسنل پرستاری با استفاده از روشهای آمار توصیفی (فراوانی، میانگین و انحراف معیار) و ارتباط بین برخی از مشخصات دموگرافیک و نگرش با کمک آمار تحلیلی (آزمون کای-دو) در نرم افزار spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

�

یافته ها: نتایج نشان داد که 80 درصد پرسنل پرستاری، نگرش مثبت نسبت به دانشجویان پرستاری داشتند. اغلب آنها احساس می کردند کار با دانشجویان پرستاری لذت بخش بوده (71/45درصد) و پرستاران باید برخورد خوبی با دانشجویان پرستاری داشته باشند (57/98درصد). از طرف دیگر اکثریت (3/94درصد) معتقد بودند که برای اصلاح وضعیت آموزشی دانشجویان پرستاری کارهای زیادی باید انجام شود، دانشجویان پرستاری تجربه بالینی کافی را کسب نمی کنند (14/67درصد) و آمادگی لازم برای انجام کارهای بالینی را ندارند (43/51درصد).

�

نتیجه گیری: با توجه به تأثیر نگرش پرستاران بر پیشرفت ارتباط بین پرستار و دانشجو بر اساس تئوری پپلا، پرسنل پرستاری باید محیطی را که ایجاد همدلی، اعتماد و احترام به دانشجویان پرستاری می کند پرورش دهند.

�

واژه های کلیدی: نگرش، پرسنل پرستاری، دانشجوی پرستاری، تئوری، ارتباطات بین فردی

�