مجله سلامت و مراقبت
دوره 19، شماره 4 - ( زمستان 1396 )
جلد 19 شماره 4 صفحات 284-272 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Begjani J, Nikbakht Nasrabadi A, Peiravi H. The Process of Parents' Decision-Making to Discharge their Child against Medical Advice (DAMA): A Qualitative Study. JHC 2018; 19 (4) :272-284
URL: http://hcjournal.arums.ac.ir/article-1-905-fa.html
URL: http://hcjournal.arums.ac.ir/article-1-905-fa.html
بگجانی جمال الدین، نیکبخت نصرآبادی علیرضا، پیروی حمید. فرآیند تصمیمگیری والدین برای ترخیص کودک با رضایت شخصی از بیمارستان علی رغم توصیه پزشکی: یک مطالعه کیفی. مجله سلامت و مراقبت. 1396; 19 (4) :272-284
گروه پرستاری، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
چکیده: (3822 مشاهده)
زمینه و هدف: با توجه به اینکه تصمیم برای ترخیص با رضایت شخصی میتواند برای کودک، خانواده، جامعه و سیستم درمانی خصوصاً پرستاران چالش برانگیز باشد، این تحقیق با هدف روشن سازی فرآیند تصمیم گیری والدین برای ترخیص کودک با رضایت شخصی از بیمارستان انجام گردید.
روش: این مطالعه کیفی با استفاده از روش نظریه بسترزاد رویکرد کوربین و استراوس نسخه 2008 صورت گرفت. فرآیند گردآوری و تجزیه و تحلیل دادهها همزمان بین سالهای 1392 الی 1394 انجام شد. با اتخاذ نمونه گیری هدفمند از بیمارستان های کودکان تهران، اطلاعات با استفاده از 29 مصاحبه عمیق نیمه ساختار یافته با والدین، پرستاران و دستیاران پزشکی در منازل و محل کار آنها جمعآوری شد. از نرم افزار MAXQDA نسخه 10جهت مدیریت و سازماندهی دادهها استفاده شد.
یافته‌ها: درونمایه «به سوی بی اعتمادی» به عنوان مهمترین نگرانی والدین شناسایی شد که با زیرطبقات: «عدم توجیه سیر بیماری و مراقبت»، «نارسایی مراقبت مورد انتظار»، «ترس از وخیم شدن شرایط بالینی کودک»، «بلاتکلیفی بالینی» و «مشورت و راهنمایی های غیرمسئولانه» مشخص شد. «راهکار روانی کشمکش با خود برای توجیه تصمیم» مهمترین فرآیند در تصمیم گیری والدین برای ترخیص کودک با رضایت شخصی بود و «به سوی بی اعتمادی: راهکار روانی کشمکش با خود برای توجیه تصمیم» به عنوان پدیده مرکزی مطالعه تعیین شد.
نتیجه‌گیری: مراقبت خانواده محور میتواند به والدین کمک نماید تا بهترین و مناسبترین تصمیم را برای ادامه مراقبت و درمان کودک اتخاذ نمایند. ارائه اطلاعات درست و صادقانه میتواند اعتماد والدین نسبت به مراکز و کارکنان درمانی را جلب نماید. از طریق طراحی برنامه ترخیص جامع با مشارکت والدین، ترخیص زودرس کودکان برخلاف توصیه تیم درمانی، کمتر اتفاق خواهد افتاد.
روش: این مطالعه کیفی با استفاده از روش نظریه بسترزاد رویکرد کوربین و استراوس نسخه 2008 صورت گرفت. فرآیند گردآوری و تجزیه و تحلیل دادهها همزمان بین سالهای 1392 الی 1394 انجام شد. با اتخاذ نمونه گیری هدفمند از بیمارستان های کودکان تهران، اطلاعات با استفاده از 29 مصاحبه عمیق نیمه ساختار یافته با والدین، پرستاران و دستیاران پزشکی در منازل و محل کار آنها جمعآوری شد. از نرم افزار MAXQDA نسخه 10جهت مدیریت و سازماندهی دادهها استفاده شد.
یافته‌ها: درونمایه «به سوی بی اعتمادی» به عنوان مهمترین نگرانی والدین شناسایی شد که با زیرطبقات: «عدم توجیه سیر بیماری و مراقبت»، «نارسایی مراقبت مورد انتظار»، «ترس از وخیم شدن شرایط بالینی کودک»، «بلاتکلیفی بالینی» و «مشورت و راهنمایی های غیرمسئولانه» مشخص شد. «راهکار روانی کشمکش با خود برای توجیه تصمیم» مهمترین فرآیند در تصمیم گیری والدین برای ترخیص کودک با رضایت شخصی بود و «به سوی بی اعتمادی: راهکار روانی کشمکش با خود برای توجیه تصمیم» به عنوان پدیده مرکزی مطالعه تعیین شد.
نتیجه‌گیری: مراقبت خانواده محور میتواند به والدین کمک نماید تا بهترین و مناسبترین تصمیم را برای ادامه مراقبت و درمان کودک اتخاذ نمایند. ارائه اطلاعات درست و صادقانه میتواند اعتماد والدین نسبت به مراکز و کارکنان درمانی را جلب نماید. از طریق طراحی برنامه ترخیص جامع با مشارکت والدین، ترخیص زودرس کودکان برخلاف توصیه تیم درمانی، کمتر اتفاق خواهد افتاد.
نوع مطالعه: مقاله اصیل |
موضوع مقاله:
آموزش پرستاری
دریافت: 1396/6/2 | پذیرش: 1396/11/7 | انتشار: 1396/11/23
دریافت: 1396/6/2 | پذیرش: 1396/11/7 | انتشار: 1396/11/23
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |