چکیده

زمینه:مطالعاتنشان ­می­دهند درصدهای متفاوتی از پرستاران­­بهانواع ­اختلالاتومشکلاتروان شناختیمبتلا میباشند. ارتقاء سلامت روان مستلزم شناخت عوامل مرتبط با آن به منظور ترویج عوامل مؤثر و رفع فاکتورهای سوء است. هدف از مطالعه حاضر، تعیین ارتباط عملکرد انگیزشی سرپرستاران و سلامت روان پرستاران بیمارستان های آموزشی قم می باشد.

روش‌ کار: این مطالعه توصیفی از نوع همبستگی است. 257 نفر از پرستاران سه بیمارستان آموزشی قم به‌ روش نمونه‌گیری در دسترس در سال 1392 مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار جمع‌آوری داده‌ها پرسش‌نامه محقق ساخته ارزشیابی نحوه عملکرد انگیزشی سرپرستاران و پرسش‌نامه استاندارد سلامت عمومی 28سئوالی(GHQ-28)  با روش نمره‌گذاری لیکرت و نمره برش 23 بود.  داده ها با استفاده از آمار توصیفی (میانگین و انحراف ‏معیار) و آمار استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون) تحت نرم افزار ₁₆‏SPSS‏ ‏مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

یافته‌ها: نتایج نشان داد 1/45 درصد پرستاران دارای سلامت روان و 9/54 درصد در معرض اختلالات روان بوده اند. میانگین نمرات پرستاران در مقیاس اختلال در عملکرد اجتماعی نسبت به دیگر موارد بالاتر بود. نحوه عملکرد انگیزشی سرپرستاران از دیدگاه پرستاران در 7/37% موارد خوب و در 5/19% موارد ضعیف ارزشیابی شد. ‎همچنین نتایج نشان داد بین اختلالات روانی پرستاران و تمامی زیر مقیاس ها با نحوه عملکرد انگیزشی سرپرستاران رابطه معکوس ولی غیر معنی دار وجود دارد (‏‎0.05‎‏<‏P‏).

نتیجه‌گیری: نقش انگیزشی سرپرستاران در ارتقاء سلامت روان پرستاران مؤثر است ولی کافی نیست. حمایت بیشتر مدیران بیمارستان ها و سیستم‌های بهداشت و درمان کشور جهت برنامه ریزی اصولی با هدف پیشگیری، معاینات دوره ای و درمان اختلالات روانی پرستاران لازم و ضروری به نظر می رسد.