زمینه و هدف:امروزه توجه به قشر جوان جامعه و سلامت روانشناختی دانشجویان از اهمیت ویژه ای برخوردار است و از آنجایی که طرحواره های ناسازگار اولیه یکی از عوامل مختل کننده کیفیت زندگی محسوب می شود، پژوهش حاضر با هدف تعیین میزان اثربخشی طرحواره درمانی گروهی بر بهزیستی روان شناختی و پرخاشگری دانشجویان انجام شد.

روش کار:در این پژوهش از طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه شاهد استفاده شد. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی دانشجویان پسر دانشکده علمی کاربردی شهر کرمانشاه در سال 94 13بود. از میان دانشجویانی که کمترین نمرات را در پرسشنامه بهزیستی روانشناختی ریف و بیشترین نمره را در پرسشنامه پرخاشگری باس و پری کسب کرده بودند، 40  نفر به صورت تصادفی خوشه ای انتخاب شدند ودر دو گروه آزمون (20 نفر) و کنترل (20 نفر) جایگزین گردیدند. مداخله آموزشی (طرحواره درمانی در 11 جلسه یک ساعته) برای گروه آزمون  اجرا شد. در پایان مداخله، هر دو گروه  پرسشنامههای بهزیستی روان شناختی و پرخاشگری را تکمیل نمودند. داده ها با استفاده از  تحلیل کواریانس در spss-18 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

یافته ها:یافته ها نشان داد که طرحواره درمانی در گروه آزمون باعث افزایش میانگین مؤلفههای بهزیستی روان شناختی و کاهش میانگین مؤلفه های پرخاشگری در نمرات پس آزمون شد اما در گروه کنترل چنین تغییری مشاهده نشدکه این تفاوت در دو گروه در سطح 001/0P< معنادار بود.

نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج به دست آمده مبنی بر اثربخشی طرحواره درمانی بر بهبود بهزیستی روانشناختی و پرخاشگری دانشجویان، می توان نتیجه گرفت که آموزش گروهی طرحواره درمانی یک درمان مؤثر برای ارتقاء بهزیستی روانشناختی و کاهش پرخاشگری و به طور کلی بهبود سلامت روان افراد  باشد.