چکیده

زمینه و هدف:�دیابت نوع دو بیماری مزمن و خطرناکی است که مشکلات فردی ، خانوادگی و مالی و عوارض روحی و روانی بسیاری به همراه دارد و خودپنداری اساس بروز تمام رفتارهای نشان داده شده توسط فرد در مواجهه یا پذیرش انواع مشکلات و بحرانها می باشد. هدف از مطالعه حاضر تعیین سطح خودپنداری مبتلایان به دیابت نوع دو بود.

�

روش ها:�در این پژوهش توصیفی- مقطعی،280 بیمار مبتلا به دیابت نوع دو مراجعه کننده به درمانگاه دیابت بیمارستان امام خمینی (ره) شهر اردبیل در طی شش ماه به روش تصادفی بررسی شدند. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه ای دو قسمتی بود که بخش اول شامل اطلاعات فردی و اجتماعی و بخش دوم پرسشنامه خودپنداری "بک" بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و آزمون کای دو در محیط�11 SPSS استفاده گردید.

�

یافته ها:�یافته های حاصل از این پژوهش نشان داد که اکثریت واحدهای مورد پژوهش (5/34%) 98 نفر سطح خودپنداری پایینی داشتند و در (9/33%) 96 نفراز نمونه ها متوسط بود و تنها (6/30%) 86 نفر از نمونه ها سطح خودپنداری بالا داشتند.

�

نتیجه گیری:�با توجه به یافته های مطالعه حاضر و با توجه به اینکه دیابت نوع دو ازجمله بیماریهایی می باشد که توجه، مراقبت و آموزش های خاص و مداومی را می طلبد، لذا باید آموزش های لازم از طریق روانشناسان، پرستاران، مسئولین بهداشتی و... صورت گیرد تا از طریق ارتقاء سطح خودپنداری این بیماران ،عوارض جسمی و روانی ناشی از این بیماری کاسته شده و خود مراقبتی افزایش یابد.

�

واژه های کلیدی:�خودپنداری، دیابت نوع دو، درمانگاه دیابت.

�