مجله سلامت و مراقبت
دوره 25، شماره 1 - ( بهار 1402 )
جلد 25 شماره 1 صفحات 40-28 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Ethics code: IR.IAU.KHUISF.REC.1401.256
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Pooyanmehr J, Zarehneystanak M, Tabatabaei F, Khoshakhlagh H. Effectiveness of Cognitive Behavioral Group Therapy on Self-control and Appearance Schema in Obese Women without Diet Regimen. JHC 2023; 25 (1) :28-40
URL: http://hcjournal.arums.ac.ir/article-1-1432-fa.html
URL: http://hcjournal.arums.ac.ir/article-1-1432-fa.html
پویان مهر جعفر، زارع نیستانک محمد، طباطبایی نژاد فاطمه سادات، خوش اخلاق حسن. اثربخشی گروه درمانی شناختی رفتاری بر خودمهارگری و طرحواره ظاهر در زنان چاق فاقد رژیم غذایی. مجله سلامت و مراقبت. 1402; 25 (1) :28-40
گروه روانشناسی، واحد نایین، دانشگاه آزاد اسلامی، نایین، ایران.
چکیده: (647 مشاهده)
زمینه و هدف: از شایعترین مشکلات روانشناختی زنان مبتلا به چاقی، خودمهارگری پایین و طرحواره ظاهری است. لذا پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی گروه درمانی شناختی رفتاری بر خودمهارگری و طرحواره ظاهر در زنان چاق فاقد رژیم غذایی، انجام گرفت.
روش کار: طرح پژوهشی نیمه تجربی از نوع پیش آزمون- پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعۀ آماری شامل زنان با شاخص توده بدنی بالای 30 مراجعه کننده به کلینیک تغذیه و درمان چاقی نور در شهر ری در سال 1400 بود. حجم نمونه شامل 30 نفر از جامعه مذکور بود که به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب و بصورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار داده شدند. برای گروه آزمایش، گروه درمانی شناختی رفتاری در 8 جلسه 90 دقیقهای در طول چهار هفته اجرا شد، در حالی که گروه کنترل آموزشی دریافت نکردند. ابزار پژوهش شامل مقیاس خودمهارگری (2004) و پرسشنامه طرحواره ظاهری (2004) بود که برای هر دو گروه، یک بار پیش از مداخله (یک روز پیش از شروع آموزشها)، یک بار پس از مداخله (یک روز پس از اتمام جلسات آموزشی) و یک بار چهار هفته بعد از مداخله تکمیل شدند. جهت تجزیه و تحلیل آماری داده های بدست آمده، از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر استفاده شد.
یافته ها: نتایج نشان داد که گروه درمانی شناختی رفتاری بر خودمهارگری و طرحواره ظاهر در مراحل پسآزمون و پیگیری تاثیر معنی دار داشت (0/05< p). براساس نتایج، این روش بـه طـور معنـاداری بـر بهبود خودمهارگری (76/551F=، خودارزیابی (44/102F=، 0/01< p) و خودانگیزشی (136/43F=، 0/01< p) در زنان چاق فاقد رژیم غذایی اثربخش بوده است.
نتیجه گیری: نتایج نشان داد که گروه درمانی شناختی رفتاری به طور معناداری سبب بهبود خودمهارگری و طرحواره ظاهر در افراد مورد مطالعه شده است، بنابراین استفاده از این مداخله برای زنان چاق فاقد رژیم غذایی پیشنهاد میشود.
روش کار: طرح پژوهشی نیمه تجربی از نوع پیش آزمون- پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعۀ آماری شامل زنان با شاخص توده بدنی بالای 30 مراجعه کننده به کلینیک تغذیه و درمان چاقی نور در شهر ری در سال 1400 بود. حجم نمونه شامل 30 نفر از جامعه مذکور بود که به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب و بصورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار داده شدند. برای گروه آزمایش، گروه درمانی شناختی رفتاری در 8 جلسه 90 دقیقهای در طول چهار هفته اجرا شد، در حالی که گروه کنترل آموزشی دریافت نکردند. ابزار پژوهش شامل مقیاس خودمهارگری (2004) و پرسشنامه طرحواره ظاهری (2004) بود که برای هر دو گروه، یک بار پیش از مداخله (یک روز پیش از شروع آموزشها)، یک بار پس از مداخله (یک روز پس از اتمام جلسات آموزشی) و یک بار چهار هفته بعد از مداخله تکمیل شدند. جهت تجزیه و تحلیل آماری داده های بدست آمده، از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر استفاده شد.
یافته ها: نتایج نشان داد که گروه درمانی شناختی رفتاری بر خودمهارگری و طرحواره ظاهر در مراحل پسآزمون و پیگیری تاثیر معنی دار داشت (0/05< p). براساس نتایج، این روش بـه طـور معنـاداری بـر بهبود خودمهارگری (76/551F=، خودارزیابی (44/102F=، 0/01< p) و خودانگیزشی (136/43F=، 0/01< p) در زنان چاق فاقد رژیم غذایی اثربخش بوده است.
نتیجه گیری: نتایج نشان داد که گروه درمانی شناختی رفتاری به طور معناداری سبب بهبود خودمهارگری و طرحواره ظاهر در افراد مورد مطالعه شده است، بنابراین استفاده از این مداخله برای زنان چاق فاقد رژیم غذایی پیشنهاد میشود.
نوع مطالعه: مقاله اصیل |
موضوع مقاله:
روان‌پرستاری
دریافت: 1401/10/11 | پذیرش: 1402/4/4 | انتشار: 1402/3/10
دریافت: 1401/10/11 | پذیرش: 1402/4/4 | انتشار: 1402/3/10
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |