زمینه و هدف: شیردهی یکی از دوران‏های بحرانی از نظر حفظ سلامت در زنان می‏باشد. امروزه در اندازه‏گیری سلامت، در نظر داشتن ابعاد چندگانه سلامت و به بیان دیگر «کیفیت زندگی» بیش از پیش مطرح است. هدف از این مطالعه بررسی کیفیت زندگی مادران شیرده مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهر اصفهان بود.

روش کار: پژوهش حاضر یک مطالعه همبستگی مقطعی بود که با روش نمونه گیری آسان بر روی 189 زن دارای پرونده بهداشتی در مراکز منتخب بهداشتی درمانی شهر اصفهان در سال 1392 انجام شد. اطلاعات با پرسشنامه استرس هولمز راهه و پرسشنامه خلاصه شده کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت جمع‏آوری و با آمار توصیفی و استنباطی از طریق spss-18 تجزیه و تحلیل شد.

یافته ها: میزان کیفیت گروه شیر مادر انحصاری بالاتر از دیگر گروه ها بود، گرچه این تفاوت از لحاظ آماری معنی دار نبود (گروه شیر مادر 6/10±7/85، گروه شیر خشک 2/12±9/83 و در گروه توأم 1/13±1/82 ). میانگین نمره بعد فیزیکی کیفیت زندگی بین گروه های شیر مادر (6/3±7/24)، شیرخشک (1/4± 7/23) و گروه توأم (1/4±7/22) اختلاف معنی‏داری داشت (03/0p=)، اما میانگین نمره بعد اجتماعی کیفیت زندگی، در بین گروه‏ها (شیرمادر=3/21، شیرخشک= 6/20 و توأم= 4/20) اختلاف معنی‏داری نشان نداد. 

نتیجه گیری: با توجه به نتایج که نشان‏دهنده بالاتر بودن نمره کیفیت زندگی در گروه شیرمادر بود، می‏توان با برنامه‏ریزی گسترده و اقدامات حمایتی توسط خانواده و جامعه، مانند کمک و حضور همسر در امر شیردهی با پستان، هم کیفیت زندگی و سلامت مادران جامعه و هم میزان شیردهی را افزایش داد.