زمینه و هدف: خودمهارگری به عنوان یکی از سازه�های بسیار مهم شخصیت انسان، نقش حائز اهمیتی در غلبه بر تمایلات و تکانه�های ناسالم و همچنین انجام رفتارهای اجتماعی و سازگارانه دارد. پژوهش�ها نشان� داده�اند که مذهب در مقابل گرایش نوجوانان به مصرف مواد �مخدر به عنوان یک سپر محافظتی عمل می�کند . انتظار می�رود یکی از فرآیندهای زیربنایی که مذهب از طریق آن نقش بازدارندگی خود را در برابر اعتیاد به مواد مخدر ایفا نماید، ظرفیت خودمهارگری است. بر این اساس پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش جهت�گیر�ی�های مذهبی و خودمهارگری در پیش�بینی آمادگی اعتیاد به مواد مخدر انجام شد.

روش کار: پژوهش حاضر یک مطالعه همبستگی است و جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانشجویان دختر دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه خوارزمی بود که در نیمسال اول سال تحصیلی 94-1393 ساکن خوابگاه بودند. از این جامعه نمونه�ای با حجم 110 نفر به شیوه دردسترس انتخاب شد. از مقیاس�های جهت��گیری مذهبی آلپورت، فرم کوتاه خودمهارگری تانجنی و پرسشنامه آمادگی اعتیاد وید و بوچر به عنوان ابزار پژوهش استفاده شد. تحلیل داده�ها با آزمون�های آماری همبستگی پیرسون و رگرسیون و استفاده از Spss-21 انجام شد.

یافته�ها: نتایج تحلیل داده�های جمع�آوری شده با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون نشان داد بین جهت�گیری مذهبی درونسو با آمادگی به اعتیاد (001/0=p , 30/0- =r) و خودمهارگری با آمادگی به اعتیاد (000/0=p , 40/0- =r) رابطه معنادار آماری وجود داشت. بر اساس تحلیل رگرسیون گام�به�گام، در مجموع دو متغیر جهت�گیری مذهبی درون�سو و خودمهارگری می�توانند 19 درصد از تغییرات متغیر ملاک را پیش�بینی نمایند.

نتیجه�گیری: جهت�گیری�های مذهبی به واسطه تاثیرات مهمی که در زندگی افراد دارد یک روش مقابله�ای موثر در برابر رفتارهای انحرافی بوده و از طرفی با تقویت روحیه خودمهارگری می�توان از بروز خطرپذیری و رفتارهای انحرافی نظیر آمادگی ابتلا به اعتیاد را در افراد پیشگیری نمود.�