چکیده

زمینه و هدف: سکته مغزی به دلیل روند طولانی، مشارکت بیمار در امر مراقبت از خود را طلب می­نماید. آموزش ناکافی و سن بالای بیماران باعث ضعف در خود مراقبتی و در نتیجه کاهش کیفیت زندگی این بیماران می­گردد. آموزش الکترونیکی این امکان را فراهم می­کند تا بیماران نوع جدیدی از ارتباط، مراقبت، آموزش و بیمار محوری را تجربه نمایند. پژوهش حاضر با هدف تعیین تأثیر آموزش الکترونیکی بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به سکته مغزی انجام شد.

روش کار: پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه تجربی است که با هدف تعیین تأثیر آموزش الکترونیکی بر کیفیت زندگی 64 بیمار مبتلا به سکته مغزی مراجعه کننده به بیمارستان الزهرا (س) شهر اصفهان در سال 1393 انجام شد. این بیماران به روش نمونه گیری آسان با توجه به معیارهای ورود و خروج از بخش داخلی اعصاب انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه 32 نفره تقسیم شدند. گروه مداخله به روش الکترونیک به مدت یک ماه آموزش داده شد. ابزار جمع آوری داده ها شامل پرسشنامه دموگرافیک و پرسشنامه کیفیت زندگی بیماران مبتلا به سکه مغزی بود. قبل و بعد از مداخله داده های  مربوط به کیفیت زندگی به وسیله پرسشنامه جمع­آوری گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزارspss  و آزمون­های آماری توصیفی و تحلیلی (تی مستقل، تی زوجی) صورت گرفت.

یافته ها: میانگین کیفیت زندگی قبل از مداخله در گروه مداخله 136.1 با انحراف معیار 34.8 و در گروه شاهد 139.7 با انحراف معیار 32.6 بود که تفاوتی را نشان نمیداد. پس از مداخله میانگین کیفیت زندگی در گروه مداخله 191 با انحراف معیار 35 و در گروه شاهد 148.3 با انحراف معیار 37.6 محاسبه شد که تفاوت معنی دار(p<0.001) را نشان میداد.

نتیجه گیری: آموزش الکترونیک موجب بهبود کیفیت زندگی در بیماران گروه مداخله گردید. به نظر میرسد دلیل آن افزایش نقش فعال بیماران در امر مراقبت از خود باشد. بیماران نوع جدیدی از آموزش را تجربه کرده و انگیزه آنان جهت یادگیری افزایش یافته بود که با توجه به منافع این شیوه آموزشی طراحی و به کارگیری آن در فرایند آموزش بیماران توصیه می گردد. پرستاران می بایست هر چه بیشتر با این نوع آموزش آشنا شده و از آن جهت آموزش به بیماران استفاده نمایند.